เวลาต่อมา...
"ไม่ได้สิฉันต้องอุ้มก่อน"
"แต่ฉันมาถึงตัวหลานก่อนนะฉันต้องได้อุ้มก่อนสิ"
"แต่นี่หลานของฉันนะ"
"นี่ก็หลานของฉันเหมือนกัน"
ฟ้าฝันและชินกรณ์ยืนมองปู่กับตากำลังยืนเถียงกันเรื่องใครจะได้อุ้มหลานก่อน ในขณะที่เด็กน้อยก็มองตาแป๋วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปู่กับตากำลังแย่งชิงกันเพื่อที่จะได้อุ้มตัวเองก่อน
"ฉันว่าเราคงต้องมีลูกอีกสักคนสองคนซะแล้วล่ะ พ่อของฉันกับพ่อของเธอจะได้ไม่ต้องแย่งกันอุ้มหลาน" ชินกรณ์ก้มกระซิบเบาๆ ข้างๆ ใบหูของภรรยา แต่กลับถูกเธอผลักหน้าอกออกไปแล้วขยับตัวหนี
"พูดมั่วอะไรของคุณอีก!"
"เธอก็ดูสิ มีลูกหมูแค่คนเดียวพ่อของฉันกับพ่อของเธอก็แย่งกันซะจนลูกหมูจะขาดครึ่งแล้วนั่น"
"...."
"แล้วนี่เธอคุยกับพ่อของเธอบ้างหรือยัง?"
"ยัง" ที่ยังรอเธอยังไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากับพ่ออีก แต่ถึงจะให้เจอหน้ากันเธอเองก็ไม่มีเวลาว่างจะได้นั่งพูดคุยเลย
"ฉันว่าเราไปที่อื่นกันเถอะปล่อย
