เช้าวันต่อมา...
"อืมม...."
อ้วก อ้วก อ้วก
มาเฟียหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงโอ้กอ้ากดังมาจากทางห้องน้ำ เขารีบลุกขึ้นและเดินไปดูทันทีเพราะเห็นว่าภรรยาไม่ได้นอนอยู่ที่เตียง
"เป็นอะไรหรือเปล่าฟ้าฝัน!?"
"อือ...นี่ฉันทำให้คุณตื่นหรือเปล่าเนี่ย" เธอหันหลังกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเหมือนกับคนที่กำลังจะหมดแรง
"เป็นอะไรมากหรือเปล่า?"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ"
"หน้าเธอซีดมากเลยนะ กลับเข้ามานั่งด้านในก่อนเถอะ" ชินกรณ์พยุงภรรยาที่อยู่ในสภาพหมดเรี่ยวแรงเดินกลับเข้าไปนั่งที่เตียง ก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ
"อืม..."
"หน้าเธอซีดมากเลยนะ เป็นยังไงบ้างไหวหรือเปล่า"
"ฉันไหว ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องตื่น"
"ฉันจะโกรธเธอก็เพราะว่าเธอเอาแต่โทษตัวเองนี่แหละ"
"ก็ฉันทำให้คุณต้องตื่นจริงๆ นี่นา แทนที่คุณจะได้นอนเต็มอิ่ม แต่กลับต้องมาคอยระแวงฉันเพราะฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้"
"อย่าโทษตัว
