บ้านชินกรณ์...
"คุณจะออกไปทำงานหรอ?"
"อืม..."
"แต่มันดึกแล้วนะ ทำไมคุณถึงไม่ไปพรุ่งนี้ล่ะ" เธอมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของเขา เพราะมันดึกแล้วเธอไม่อยากให้เขาออกไปไหนกลางดึก
"งานของฉันมันไม่มีเวลาหรอกนะ เธออยู่ที่นี่แหละแล้วฉันจะรีบกลับมา"
"แต่ฉันเป็นห่วงคุณ ทำไมต้องไปเวลานี้ด้วยก็ไม่รู้" เธอบ่นพึมพำ ถึงจะรู้ว่าไม่สามารถห้ามชินกรณ์ได้ก็ตาม
"ฉันต้องไปแล้ว เธอไปนอนเถอะ"
"ค่ะ"
ชินกรณ์คว้าเสื้อหนังของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที
ตลอดทั้งคืนฟ้าฝันนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงชินกรณ์ แม้จะอยากรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่แต่ก็ไม่กล้าโทรไปรบกวนเขาในเวลางานเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจเธอ
เวลาต่อมา...
"อือ..." ฟ้าฝันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะกำลังมีบางสิ่งบางอย่างรบกวนใบหน้าของเธออยู่ เธอลืมตาขึ้นมองและก็พบว่าชินกรณ์กำลังขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของเธอพร้อมกับโน้มตัวลงมาไล่ซุกไซร้ตามลำคอและใบหน้าของเ
