กลางดึกคืนหนึ่ง....
อ้วก อ้วก อ้วก
ภายใต้ห้องนอนมืดสนิท เสียงคนกำลังอาเจียนอย่างหนักดังมาจากทางห้องน้ำ หญิงสาวนั่งกอดโถส้วมอาเจียนสิ่งที่เธอกินไว้เมื่อตอนเย็นออกมาจนหมด
จนตอนนี้อายุครรภ์ 4 เดือนแล้ว เธอก็ยังไม่หายแพ้ท้อง ถึงอาการจะไม่หนักรุนแรงเหมือนกับช่วง 2 เดือนแรก แต่มันก็ยังมีอาการเวียนหัวและอาเจียนอยู่เหมือนเดิม
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ค่อยๆ ลากสังขารที่แทบจะหมดแรงเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับปรายตามองดูไปรอบๆ ห้องหวังว่าสามีจะกลับมาแล้ว สุดท้ายเธอก็พบเพียงความว่างเปล่า ภายในห้องมีเพียงเธอและเสียงจากเครื่องปรับอากาศไม่ให้บรรยากาศมันเงียบงันจนน่ากลัว แต่ความเงียบภายนอกมันไม่ได้เป็นผลอะไรสำหรับเธอเลย ความเงียบงันภายในใจของเธอต่างหากที่กำลังปลุกเร้าให้เธอคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นานา ชินกรณ์ไม่ค่อยได้ดูแลเธอสักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่เขาจะสั่งให้ลูกน้องแม่บ้านเป็นคนคอยดูแลเธอมากกว่า ส่วนตัวเขา
