บ้านชินกรณ์
"อืม..." หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะรีบถอยตัวหนีด้วยความตกใจ "คะ คุณมาได้ไง!?"
"นี่มันบ้านฉันนะทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้"
"...." ฟ้าฝันลุกขึ้นและถอยหนีไปอีก ทว่ามือของเธอดันเท้าพลาดทำให้เธอเกือบหงายหลังตกเตียงลงไปแต่ดีที่ชินกรณ์ดึงตัวเธอเอาไว้ได้ทัน
"ระวังหน่อยสิ ถ้าตกเตียงไปลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง"
"ปล่อย!" หญิงสาวสะบัดแขนออกอย่างแรง ก่อนที่เธอจะหันไปนั่งลงบนเตียงอีกฝั่งนึง "คุณจะกลับมาทำไม"
"แล้วทำไมฉันจะกลับมาไม่ได้"
"ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ"
"งั้นเธอก็คงต้องทนเห็นหน้าฉันไปตลอดชีวิต เพราะเธอจะไม่มีวันหนีไปจากฉันได้"
"คนทุเรศ!"
"หึ!" เขามองหน้าเธอพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมา ท่าทางของเขามันนิ่งเฉยต่อคำที่เธอพูดเอามากๆ ไม่ว่าเธอจะใช้คำด่าทอเขายังไง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยไม่รู้สึกกับคำที่เธอกำลังสาดพ่นออกมาใส่เขาเลยสักนิด
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก กลับไปอยู่กับผู้หญิงข
