หลายวันผ่านไป
ชินกรณ์ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านแล้วหลังจากที่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหลายวัน พ่อของเขาไม่แม้จะชายตามาเหลียวมองสักนิด น่าจะโกรธที่เขาทำให้ฟ้าฝันหอบลูกน้อยที่เพิ่งเกิดหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย
"คุณชินกรณ์คะ คุณตรีศูลกับคุณมิกซ์มาหาค่ะ"
"เดี๋ยวผมตามลงไปครับ"
"ค่ะ"
ชายหนุ่มรีบแต่งตัวแล้วเดินลงไปด้านล่างทันที ก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทสองคนกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาภายในห้องรับแขก
"มาเร็วดีหนิ"
"อืม มึงมีอะไรวะ?"
"นั่นดิ เรียกกูมาเสียเวลางานหมด" มิกซ์พูดเสริม เพราะเขาต้องให้เลขาเลื่อนเวลาประชุมไปตอนบ่ายรีบมาตามที่ชินกรณ์ร้องขอ
"แป๊บเดียว"
"ว่ามา.." ตรีศูลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม ก่อนจะค่อยๆ เอนกายพิงกับพนักพิงของโซฟาขาขึ้นไขว่ห้างรอฟังสิ่งที่เพื่อนสนิทกำลังจะพูดออกมาต่อจากนี้
"เมียของมึงอยู่ที่บ้านทุกวันหรือเปล่า?"
"ถามทำไม?" ตรีศูลขมวดคิ้วมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างไม่เข้าใจ
"มึงเคยบอกกูว
