"นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน ที่ไม่จำเป็นต้องบอกให้คนนอกอย่างคุณรู้"
คนนอก ฟังแล้วมุมปากกลับยกยิ้มด้วยความสะใจ
สุดท้ายไอ้ขุนเขาก็ทิ้งผู้หญิงหน้าโง่คนนี้ ไปหาคนที่ดีกว่า แถมยังไม่ดูดำดูดีลูกที่เกิดจากผู้หญิงไร้ค่าคนนี้อีก
ช่างเป็นคู่ที่ลงตัว ผีเน่ากับโลงผุ
"ยังหน้าด้าน ชอบอยู่แบบหลบๆซ่อนๆเหมือนเดิมสินะ"
ใบหน้าของม่านไหมเดี๋ยวซีดเผือด เดี๋ยวแดงก่ำสลับกันไป เธอเหน็ดเหนื่อยใจเหลือเกิน การลาออกหวังจะได้เงินสวัสดิการหกเดือนเพื่อจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทำไมถึงยากเย็นแสนเข็ญแบบนี้
"คุณไม่เซ็นก็ไม่เป็นไรค่ะ งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อน มีธุระแค่นี้ใช่มั้ยค่ะ"
"ฉันเพิ่งเข้ามารับหน้าที่ท่านประธาน ฉันอยากได้เอกสารการเงินตั้งแต่สิบปีย้อนหลังจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้ เดี๋ยวนี้"
คำสั่งของเขาทำเอาม่านไหมมีสีหน้าลำบากใจ ไม่ใช่ว่าเธอทำไม่ได้ แต่เอกสารเยอะขนาดนั้น เธอต้องใช้เวลาเป็นหลายวันกว่สจะหามาครบ อีกอย่างนี
