หลังเลิกงานเวลาสี่โมงเย็น หญิงสาวในชุดทำงานมาถึงช่วงห้าโมงเย็น เธอเสียเวลากับการนั่งรถโดยสาร นภัสสรเดินตามทางไปยังห้องที่แม่กานแก้วนอนรักษาตัวอยู่ เหมือนเฉกเช่นทุกวัน
แม่กานแก้วยังไม่ตอบสนองต้องใช้เครื่องช่วยหายใจตลอดเวลา เธอยังคงได้แค่มองจากด้านนอก ไม่มีโอกาสได้กอดได้หอมเพียงแค่ทำใจ จนกระทั่งพยาบาลมาแจ้งว่าคุณหมอปัณเรียกไปพบเพื่อพูดคุยเรื่องการรักษาและค่าใช้จ่าย นภัสสรเดินตามพยาบาล
ก๊อก ก๊อก… เสียงเคาะประตูถูกผลักเข้าด้านใน
พยาบาลแจ้งให้เธอรอคุยกับคุณหมอ ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้เธออยู่ตามลำพัง
นภัสสรกวาดสายตามองรอบห้อง ภายในโล่งสะอาดข้าวของจัดวางเป็นระเบียบ โดยจะเป็นหนังสือเสียส่วนใหญ่ เธอเดินดูเรื่อย ๆ พร้อมมือที่ลากไปยังหนังสือแต่ละเล่ม
เธอจำได้ครั้งหนึ่งเคยมาที่ห้องนี้แล้วแต่ไม่ได้สังเกต ครั้งนั้นมัวแต่เสียใจเรื่องแม่กานแก้ว หญิงสาวเคลื่อนไหวช้า ๆ หนังสือมีแต่หนา ๆ มือ
