“ทำไมถึงมาตอนนี้ล่ะ” คุณย่าวิลาวรรณย้อนกลับ
“คือ ๆ” นภัสสรไม่รู้จะตอบแบบไหน มือที่วางบนตักทั้งสองบีบจนเหงื่อเปียกชื้น
“หนูต้องการใช้เงินด่วนค่ะ” ในที่สุดก็ตัดสินใจพูดในสิ่งที่ต้องการ
“ฮึ ใช้เงินด่วนอย่างนั้นหรือ” ท่านย้อนถาม
“ค่ะ แม่กานแก้วไม่สบายตอนนี้รักษาตัวที่โรงพยาบาลต้องใช้เงินจำนวนมาก แต่ถ้าคุณท่านเปลี่ยนใจไม่อยากให้หนูอุ้มท้องก็ไม่เป็นไรค่ะ” คำพูดและสีหน้าฟังดูเศร้าสร้อย
“หนูว่าอะไรนะ แม่หนูอยู่โรงพยาบาลงั้นหรือ” คุณย่าวิลาวรรณตกใจและช็อกเช่นกันที่หญิงสาวบอก
“ค่ะ แม่ช็อกและหมดสติตอนนี้ยังไม่ฟื้นค่ะ” เพราะหญิงสาวพึ่งจะกลับจากโรงพยาบาลก่อนเธอจะตัดสินใจมาหาคุณท่าน
“โธ่เอ๊ย ช่างน่าสงสารจริง ๆ ลูกเอ๊ย” น้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมเอื้อมมือที่เริ่มเหี่ยวย่นลูบศีรษะเบา ๆ นภัสสรในยามนี้เธอไม่เหลือใคร พอได้ยินคำพูดนิดหน่อยและการกระทำ เธอถึงกับปล่อยน้ำตาให้ไหลช้า ๆ อย่างไม่อาย
“ไม่ร้องนะล
