“นิดหน่อยค่ะ มหาวิทยาลัยทวงค่าเทอมค่ะไหนแม่กานแก้วช่วงนี้ไม่สบายบ่อยค่ะ” เธอบอกตามความเป็นจริง
“อ้าวแม่กานแก้วเป็นบ่อยเลยเหรอ แล้วกลางคืนไม่มีคนดูด้วย น่าห่วงนะภัส” ในความคิดของรุ่นพี่สาวสอง คนที่เป็นโรคหัวใจหากมันหยุดเต้นกะทันหัน ไม่มีคนเห็นมันอันตรายถึงชีวิตได้
“หนูไม่รู้จะทำยังไงค่ะพี่โรซี่ ถ้าหนูไม่ทำงานจะเอาเงินที่ไหนใช้จ่าย ค่าเทอมหนูอีก” เธอถอนหายใจอีกครั้ง
“พี่อยากช่วยนะแต่ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยจะดีซะด้วยสิ” ลำพังครอบครัวของรุ่นพี่ก็หาเช้ากินค่ำ เห็นใจแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร
“ขอบคุณค่ะพี่โรซี่ แค่นี้ก็ดีกับหนูมากแล้วค่ะ” นภัสสรยิ้มให้รุ่นพี่ ก่อนขอตัวกลับบ้าน
สองเท้าก้าวย่างบนทางเท้ายามค่ำคืนหลังเลิกงาน นภัสสรพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
เมื่อคิดถึงค่าใช้จ่ายในช่วงนี้ ฐานะทางบ้านของเธอแค่มีกินมีใช้ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนคนอื่น ๆ สายตาเหม่อลอยมองไปเรื่อยไปอย่างไร้จุดหมาย
สายลมพัดโ
