คอนโดมิเนียมหมอปัณ
เครื่องยนต์ดับลงเมื่อเข้ามาจอดในลานจอดรถ ชายหนุ่มเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งหญิงสาว เขาช้อนร่างคนหลับแนบแผงอก ก่อนใช้เท้าดันประตูรถแทน หญิงสาวถูกอุ้มในท่าเจ้าสาว เธอหลับสนิทไม่ไหวติงในอ้อมแขนหนา จนกระทั่งถึงห้องคุณหมอ
“โอ๊ย เจ็บ” ปากเล็กร้องขึ้นด้วยความเจ็บ
เธอถูกคุณหมอปัณโยนลงที่นอนโดยที่เขาไม่คิดออมแรง ร่างแน่งน้อยกระเด้งขึ้นลงจนกระโปรงเปิดเห็นชุดชั้นใน
ความมึนเมาไม่สร่างเธอดื่มแค่ไม่ถึงสิบแก้ว เธอก็เริ่มไม่ไหวแถมมาเจอถูกโยนลงที่นอนอีก อาการเวียนหัวก็เริ่มขึ้นอีกระลอก ดวงตากลมโตลืมแทบไม่ไหวแต่คงฝืนค้างไว้
“คุณ คุณหมอปัณ” ริมฝีปากอ้าเผยอเรียกชื่อคุณหมอหนุ่ม ที่เดินจ้องเธอยังกับสัตว์ป่าพร้อมขย้ำเนื้อเธอให้แหลกลาญไม่เหลือชิ้นดี
“ไง จำฉันได้ด้วยเหรอ ฮึ” น้ำเสียงที่คนฟังรู้สึกขนลุกซู่ มันฟังดูเยือกเย็น สีหน้าแววตาแดงก่ำยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ
หญิงสาวกระเถิบตัวถอยห่าง
