นภัสสรยังคงนอนหลับใหลไม่รู้ตัว ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เรียวแขนที่โผล่พ้นผ้าห่มเต็มไปด้วยรอยแดงช้ำเป็นจุดเป็นจ้ำ จนกระทั่งเธอเริ่มพลิกกายแก้เมื่อย
“อื้อ” ความเจ็บร้าวระบมตามตัวทำให้เธอต้องลืมตา
ภายในห้องมีแสงรำไรส่องนิดหน่อย ก่อนจะพลิกกายนอนหงายจ้องเพดาน เธอจำได้เลือนรางเรื่องเมื่อคืน หญิงสาวมองหาคนตัวโตเมื่อคืน แต่ไม่เห็น... จึงค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้น พลางสูดปากด้วยความปวดร้าวทั่วร่าง
พลันหูได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน เธอไม่ได้ตั้งใจแอบฟังสิ่งที่พวกเขาสนทนากัน แต่มันทำอะไรไม่ได้จึงต้องฟังเงียบ ๆ
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอไปอาบน้ำอาบท่าจะพาไปส่งบ้าน ฉันจะรีบไปรับแฟนฉัน” ทันทีที่ชายหนุ่มวางสายเสร็จ เขาเดินกลับมาที่เตียงเห็นหญิงสาวนั่งอยู่
“คุณหมอมีแฟนแล้วเหรอคะ” หญิงสาวมึนงงไม่รู้จะตกใจหรือต้องทำตัวแบบไหน ทำไมเขาถึงพึ่งมาบอกตอนนี้ นภัสสรเงยหน้ามองหน้าคุณหมอปัณ ความรู้สึกที่ชาหนึบทั้งตัวพร้อมน้ำต
