เมื่อก่อนหลิงเฟิ่งนางไม่มีส่วนใดที่น่ามองเลย แต่เมื่อได้มาอยู่ที่เรือนตระกูลซ่ง ไม่ว่านางจะพูดหรือเดินก็ล้วนแต่น่าชมไปเสียทุกอย่าง ทั้งรูปร่างและใบหน้าของนางก็เริ่มเปลี่ยนไปมากเสียกว่าตอนที่อยู่ที่เรือนตระกูลหลี่เสียอีก
“เหอะ เมียเจ้าที่เจ้าต้องการ ข้าจะไปหามาจากที่ใด ใบหน้าของเจ้ารูปงามมากนักรึ ถึงต้องการมีเมียสวย ฉลาด เจ้าไปเรียนที่สำนักศึกษาพร้อมกับอาหยุนเลย เผื่อจะมีคุณหนูจวนใดมามองเจ้าบ้าง” ป้าเหลียนถลึงตามองบุตรชาย
“ความคิดของแม่เจ้าดีไม่น้อย อาไฉ ตอนนี้เจ้าก็มีเงินทองไม่น้อยแล้ว ไปเรียนกับข้าดีหรือไม่ หากสอบขุนนางไม่ได้ อย่างน้อยเจ้าก็มีความรู้ติดตัว คิดจะทำการค้าก็จะไม่เสียเปรียบ”
“แต่ข้าหัวไม่ดี”
“เจ้ายังมิเคยเรียบจริงจังจะรู้ได้อย่างไรเล่า ว่าหัวไม่ดีจริงหรือไม่ ข้าจะสอนเจ้าเสียก่อน หากเจ้าไม่ชอบก็ค่อยว่ากัน”
“ข้าจะลองดู”
ทั้งหมดพูดคุยกันอีกเพียงเล็กน้อย ส่วนมากก็เป็นเรื่อง
