มู่เฟยหย่าสะดุ้งเฮือกขึ้นมานั่งหอบหายใจ อยู่ที่บนเตียงของนาง เสียงกรีดร้องของนางทำให้คนในตระกูลมู่ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากวังหลวงต่างรีบร้อนเข้ามาดูนาง
“หย่าหย่า เจ้าเป็นอันใด” สวีซื่อเดินเข้าไปจับตัวบุตรสาวที่กรีดร้องราวกับเสียสติอยู่บนที่นอน
ร่างกายของนางสั่นสะท้านจนไม่อาจจะควบคุมได้ นางเงยหน้าขึ้นมามองทุกคนที่อยู่ภายในห้อง นางจึงได้รู้ว่าเมื่อครู่เป็นเพียงความฝันเท่านั้น
“ละ ลูกฝันร้ายเจ้าค่ะ” นางโผล่กอดมารดาไว้แน่น
เจียอี เหมือนจะรู้ว่ามู่เฟยหย่าคงฝันถึงเรื่องในภพก่อน แต่นางไม่รู้ว่าเหตุใดมู่เฟยหย่าถึงได้มีท่าทางที่หวาดกลัวมากเช่นนี้ นางจะต้องดีใจไม่ใช่หรือเมื่อรู้เรื่องภพก่อน ที่นางได้แต่งเข้าตำหนักอ๋อง
“มันเป็นเพียงแค่ความฝัน เจ้าคงมีไข้ พักให้มากสักหน่อย แม่จะให้สาวใช้ต้มยาสงบใจมาให้เจ้า”
“ท่านแม่ คืนนี้นอนเป็นเพื่อนลูกได้หรือไม่” มู่เฟยหย่าไม่อยากจะอยู่เพียงผู้เดียว นางกลัวว่
