ตอนที่ 17 เป็นแฟนกัน
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนล้าเต็มทน เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสองกว่า ก็เจ๋งไม่ยอมวางสักที ฉันก็ไม่กล้าไล่
การให้อภัยเจ๋งไม่ใช่เรื่องยากนักหรอก ฉันเองก็ไม่อยากงี่เง่า ยังไงหัวใจตัวเองก็มีแต่เขา จะโกรธไปให้มันเสียเวลาทำไม สุดท้ายแล้วก็รักเขาอยู่ดี ถึงแม้ว่าเจ๋งจะหลอกกันแต่มันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เขาก็คงจะไม่ทำมันอีกแล้ว
ฉันจัดการกับตัวเอง อาบน้ำแต่งตัวแล้วแม่ก็เตรียมกับข้าวเสร็จพอดี การมีแม่อยู่ด้วยมันดีมากจริง ๆ ไม่ต้องหาซื้อกับข้าวมากินเองในตอนเช้าซึ่งบางวันก็ไม่ทันหรอกเพราะรีบไปทำงาน
อันที่จริงฉันชอบทำอาหาร แต่พอมาอยู่ที่นี่แล้วไม่ค่อยมีเวลาได้เข้าครัวเลย นานครั้งถึงจะทำกับข้าวกินเอง ถ้ากลับไปอยู่บ้านแล้วคงได้มีเวลาทำมันมากขึ้น อยากทานอะไรรสชาติไหนก็ได้ด้วยมือตัวเอง
“แล้วจะออกไปทำธุระกี่โมง” ฉันหันไปถามน้องชายตัวเองที่เพิ่งตื่นนอน
“สาย ๆ จะไปด้วย
