“ทำไมเอ็งหาเรื่องไม่จบไม่สิ้นแบบนี้ ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าจะพาเอ็งไปอยู่ที่ไหน” นางบัวเอ่ยอย่างมืดแปดด้าน นางนึกไม่ออกจริงๆ ว่าจะต้องพาไปทีไหน
“มันต้องมีสิยาย มันต้องมีสักที่สิ อ๋อ พี่ขวัญร้านกาแฟที่อยู่ข้างๆ ยายเมื่อก่อนไง เขามีผัวรวยไม่ใช่เหรอ เห็นว่าเป็นเจ้าของไร่ด้วย ยายมีบุญคุณกับเขา ยายพาฉันไปหาเขานะ อย่างน้อยเขาก็ต้องเกรงใจยายบ้างแหล่ะ แล้วเขาก็เคยชวนยายไปอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ ไปเถอะนะยาย ฉันว่าเขาคงต้อนรับเราสองคนยายหลาน ฉันจะยอมทำงานกับเขาเลย ถ้ายายพาฉันไปอยู่ที่นั่น” ความคิดของคนที่พยายามหาทางออก ไม่ได้สนใจหรอกว่ายายของตนเองจะอยู่ในสภาวะไหน
นางบัวได้ยินก็แอบเห็นด้วย แต่ก็ติดที่เกรงใจขวัญกมล แต่เพื่อชีวิตหลานสาวไม่รักดีของตนเอง บางทีนางอาจจะต้องไปรบกวนขวัญกมลก่อนก็ได้ ถ้าการหนีครั้งนี้มันทำให้หลานสาวของนางกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี มันก็คุ้มมากที่จะเสี่ยง ถ้าสายพิณกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนด
