“แต่การ์ฟิวส์ไม่อยากไปนี่ครับ” เด็กน้อยยังพยายามอ้อนมารดา
“ไม่ไปไม่ได้ ให้พี่เขาจัดให้เสร็จก่อนนะครับ อย่างอแง มาครับตามแม่มา” ขวัญกมลจูงมือบุตรชาย ก่อนที่จะลากเจ้าตัวเล็กที่ไม่อยากเดินให้เดินไปกับเธอ ส่วนพนักงานคนอื่นได้แต่มองตามด้วยความสงสารนายน้อยของพวกเขา แต่ก็อีกนั่นแหลล่ะ ถ้าเอาไว้มีหวังงานเสร็จต้องวิ่งจับกันแน่ๆ เดี๋ยวพ่อเลี้ยงรู้ว่างานไม่เสร็จคราวนี้ก็โดนกันยกก๊วน เพราะฉะนั้นให้แม่เลี้ยงพานายน้อยไปเถอะ เดี๋ยวพวกเธอจะต้องเดือดร้อน
“เป็นอะไรกันครับแม่ลูก ดูซิเจ้าตัวเล็กหน้ามุ่ยเลย” กานต์เอ่ยหลังจากที่จอดรถแล้วเห็นบุตรชายหน้ามุ่ยเดินตามแรงจูงของมารดาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“ก็ไปกวนพวกพี่ๆ เขาน่ะสิคะ ก็เลยต้องพาออกมา ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวงานที่ให้ประดับผ้าของคุณจะไม่เสร็จเอาน่ะสิคะ” ขวัญกมลเอ่ยตามจริงพร้อมกับรอยยิ้มหวาน แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ทันเด็กน้อยเท่ากับมารดาอย่างหญิงสาวอีกแล้ว ส่วนกาน
