“พ่อเลี้ยงมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กคนนี้คือลูกพ่อเลี้ยง” ขวัญกมลกล่าวอย่างลองใจ เธออยากรู้ว่าชายหนุ่มจะว่ายังไง
“เซ้นส์ของฉันมันไม่ผิดหรอก ยอมรับความจริง แล้วเรากลับไปเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะ เธอรู้มั้ยเวลาที่ไม่มีเธอมันอ้างว้างแค่ไหน” กานต์กล่าวก่อนที่จะรั้งตัวหญิงสาวเข้าไปในรถ ก่อนที่จะส่งลูกน้อยคืนให้เธอ ส่วนเขาก็ไปนั่งประจำที่คนขับ เขาคงต้องหาที่เงียบๆ คุยกับเธอ เพราะสถานที่ที่อยู่ตอนนี้มันไม่เหมาะกับการปรับความเข้าใจกัน
“ฮึ...เริ่มต้นใหม่อย่างนั้นเหรอ ก็ไหนพ่อเลี้ยงเคยบอกขวัญเองว่าระหว่างเราไม่มีทางไปได้ไกลกว่านี้ไงล่ะ แล้วอยู่ดีๆ พ่อเลี้ยงก็เดินเข้ามา แล้วบอกว่าอยากให้เราเริ่มต้นใหม่ ความรู้สึกของคนนะพ่อเลี้ยง ไม่ใช่สิ่งของที่จะได้เปลี่ยนกันได้ภายในวันเดียว” ขวัญกมลกล่าวเสียงหยัน ใช่...เธอยังรักเขา แต่เธอไม่อยากจะต้องเจ็บปวดอีกแล้ว ตอนนี้เธอกำลังจะยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง แล้วฟ้าก็เล่นตล
