บำเรอรักเมียไร้ทะเบียน

ยอมทุกอย่างเพื่อลูก

เมื่อหนทางข้างหน้าไม่มีทางให้ไปต่อ การหาทางรักษาไว้ซึ่งชีวิตลูกในครรภ์ นั่นต่างหากล่ะคือเป้าหมายที่ขวัญกมลต้องทำ แม้ว่าจะเจ็บปวดที่ชีวิตนี้จะไม่มีวันได้พบเจอเขาอีก แต่เพราะคำว่าลูก มันทำให้ขวัญกมลยอมสละทุกอย่างได้ แม้กระทั่งความสุขของเธอเอง

การตัดสินใจครั้งใหญ่นี้นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงของชีวิตหญิงสาว เมื่อขวัญกมลตัดสินใจไปขออาศัยอยู่กับเพื่อนของเธอชั่วคราวที่จังหวัดเชียงราย ซึ่งไม่ไกลจากไร่ที่บัวบูชานี้มากนัก แต่เธอเชื่อว่าพ่อเลี้ยงกานต์จะไม่มีวันเจอเธออย่างแน่นอน

ขวัญกมลตั้งใจว่าจะอยู่กับเพื่อนของเธอเพียงแค่วันสองวันเท่านั้น หลังจากนั้นเธอจะพยายามหาที่อยู่และอาชีพเพื่อเลี้ยงตนเองและทารกที่อยู่ในครรภ์ ขวัญกมลตัดสินใจเดินทางออกจากไร่โดยไม่ได้บอกใคร เธอทิ้งไว้เพียงจดหมายลาออกเท่านั้น ก่อนที่จะเดินทางออกจากไร่ หญิงสาวตัดสินใจทิ้งซิมการ์ดโทรศัพท์ของเธอไว้ที่นี่ เธอไม่ต้องการติดต่อใครอีกแล้ว

ต่อให้คิดถึงกานต์มากแค่ไหน มันก็คงจะเป็นเพียงความทรงจำที่สวยงามของเธอเท่านั้น ในเมื่อเขาไม่ต้องการลูก เธอเองก็ไม่อยากเสียลูกไป การเดินไปจากที่นี่จึงคือทางเลือกที่ดีที่สุดของทั้งสองคน ขวัญกมลรู้ว่ากานต์คงไม่รู้สึกอะไรกับตนเอง การจากไปของเธอเขาอาจจะดีใจเสียด้วยซ้ำที่สามารถสลัดเธอทิ้งได้โดยไม่ต้องทำอะไร

ด้วยความที่เธอมีเงินเก็บจำนวนหนึ่งที่พ่อเลี้ยงหนุ่มให้ไว้ และเธอก็เป็นคนประหยัดมัธยัตถ์อยู่แล้ว ทำให้เธอไม่ได้ลำบากมากนัก แต่ถ้าจะให้เธอกินอยู่โดยใช้เงินจำนวนนี้ไม่ได้ทำให้มันงอกเงยแต่อย่างใด อีกไม่นานเงินจำนวนนี้ก็ต้องหมดลง

ดังนั้นขวัญกมลจึงพยายามมองหาอาชีพที่เธอสามารถทำไปด้วยและเลี้ยงดูลูกของเธอไปด้วยได้ นั่นก็คือการเปิดร้านกาแฟเล็กๆ ซึ่งหลังคาของร้านเธอถูกมุงด้วยใบหญ้าคา และตั้งอยู่ตรงข้ามร้านสะดวกซื้อ ซึ่งมันเป็นทำเลที่ดีมากทีเดียว

โชคดีที่เจ้าของเก่าเขาต้องย้ายตามสามีไปอยู่ที่จังหวัดทางภาคใต้ ทำให้เธอเซ้งร้านนี้มาในราคาที่ถูกราวกับได้เปล่า พร้อมกันนั้นเธอยังได้ลูกค้าที่เป็นลูกค้าประจำของเจ้าของร้านคนเดิมอีก ทำให้ขวัญกมลขายดีจนไม่มีเวลามาคิดเรื่องส่วนตัว

ทางด้านกานต์ เมื่อได้ทราบว่าขวัญกมลลาออก เขาก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าเธอมีเหตุผลอะไร แต่การจากไปโดยไม่ลามันทำให้เขาโกรธเธอเป็นอย่างมาก แต่อีกใจหนึ่งก็คิดถึงเธอเหลือเกิน แต่พอมาคิดทบทวนดูแล้ว การที่เธอจากไปแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน ในเมื่อเขาไม่สามารถให้เธอได้มากกว่าการเป็นเมียบำเรอ เขาก็ควรจะปล่อยเธอไปมีชีวิตที่ดีกว่านี้