“ปล่อยบัวเดี๋ยวนี้นะเชน ความรู้สึกของบัวที่มีต่อเชนมันตายด้านไปตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว อย่ามารื้อฟื้นมันอีกเลย” หญิงสาวพยายามดิ้นรนหนีอ้อมกอดอุ่น และก็หนีหัวใจตนเองในคราเดียวกัน
“ไม่!! เชนไม่มีวันปล่อยบัว เวลาที่เราเสียไปเรากลับมาเริ่มต้นใหม่กันไม่ได้เหรอบัว” ราเชนทร์ยังคงยื้อหญิงสาวไว้ด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ
“ถ้าความจริงเรื่องสี่ปีที่แล้วเชนยังไม่กล้าพูด แล้วแบบนี้จะให้บัวมองว่าเชนจริงใจกับบัวเหรอ คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกเชน” บัวบูชาเอ่ยด้วยความน้อยใจ และถึงแม้ในใจเธอจะยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ แต่ถ้าเขาไม่ยอมพูดความจริง เธอก็ไม่สามารถกลับมารักเขาได้อย่างเต็มหัวใจ
“เชนขอเวลาก่อนนะ แล้ววันหนึ่งเชนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้บัวฟัง” ราเชนทร์กล่าวเสียงนุ่ม เขาอยากจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกเกลียดมารดาของเขา ดังนั้นความเกลียดชังทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากเหตุการ
