อุบัติเหตุ...2
401 คำ
“อ้าวตาเชน วันนี้ทำไมกลับมาที่บ้านล่ะลูก ไม่มีเรียนเหรอ” คุณอังกาบเอ่ยถามบุตรชาย หลังจากที่เขาเดินเข้ามาในบ้าน แทนที่จะอยู่ที่มหาวิทยาลัย
“ผมมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับคุณแม่ครับ” ใบหน้าของชายหนุ่มตอนนี้เคร่งเครียดเหลือเกิน
“เรื่องอะไร?” คุณอังกาบมองไปที่ใบหน้าของบุตรชายด้วยความหวั่นใจ ท่านไม่รู้ว่าบุตรชายของท่านไปสร้างเรื่องอะไรไว้
“ผมจะแต่งงานครับคุณแม่ คุณแม่ช่วยไปสู่ขอแฟนผมให้หน่อยครับ” ราเชนทร์เอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก เขาไม่อยากบอกมารดาว่าตอนนี้บัวบูชากำลังตั้งครรภ์ เพราะถ้าหากบอกไปหญิงสาวคงดูไม่ดีในสายตามารดาของเขา
“แกว่าไงนะ...” คุณอังกาบเอามือทาบอกด้วยความตกใจ ท่านเอ่ยถามย้ำกลับไปอีกครั้ง
“ผมกำลังจะแต่งงานกับแฟนผมครับ” ราเชนทร์เอ่ยชัดเจนอีกครั้ง
“นี่แกเสียสติไปแล้วหรือไง ฉันส่งแกไปเรียน แต่นี่เรียนก็ยังไม่จบแล้วจะมาแต่งงานนี่นะ ถ้าฉันทำให้แก ฉันก็บ้าแล้วแหล่ะ” คุณอังกาบโวยวายด้วยความไม่พอใจ บุตรชายของท่านยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แล้วนี่จะมาขอให้ท่านไปขอผู้หญิงให้ ไม่มีวันซะหรอกที่ท่านจะทำตามที่บุตรชายต้องการ
“แต่แม่ครับผมต้องการแต่งงานกับบัวเขาจริงๆ นะครับ” ราเชนทร์อ้อนวอนมารดา
“ฉันไม่มีวันทำเรื่องที่แกขอ ถ้าฉันยอมให้แกแต่งงานแล้วชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลฉันต้องแปดเปื้อน แกรับผิดชอบไหวเหรอเจ้าเชน” คุณอังกาบกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ท่านไม่รู้ว่าบุตรชายของท่านกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ท่านจะขัดขวางเรื่องทุกอย่างจนถึงที่สุด
“แต่บัวเขากำลังท้องนะครับแม่”
ในที่สุดราเชนทร์ก็จำใจต้องเอ่ยเหตุผลทั้งหมด ที่ทำให้เขาต้องแต่งงานกับบัวบูชาให้เร็วที่สุด แต่เมื่อคุณอังกาบได้ยินท่านกลับไม่เชื่อ ท่านคิดว่าราเชนทร์กำลังโกหกท่าน เพื่อจะเอาชนะท่าน
“แกไม่ต้องมาโกหกแม่หรอก นิสัยอยากเอาชนะของแก ฉันเลี้ยงแกมาทำไมฉันจะไม่รู้”
“แม่ครับ ที่บัวเขาท้องคือเรื่องจริงนะครับ” ราเชนทร์รู้สึกโมโหที่มารดาของเขาไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด
- ผู้เขียน
