Fall in love เปิดโหมดคลั่งรักคู่หมั้นเมียเด็ก

บทที่ 1 ขีดเส้น คนตัวเล็กมองซ้ายมองขวาด้วยความสับสนเล็กน้อย ป้าพุดตาลบอกว่า ‘พี่เฟรดดี้’ จะมารับ แต่เธอมองหาอยู่นานแล้วกลับไม่เจอคนที่หน้าเหมือนในรูปถ่ายเลย “สวัสดีครับ คุณอากาเนะใช่มั้ยครับ?” “…ใช่ค่ะ” หญิงสาวมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป …ดูท่าทางแล้วไม่น่าใช่คนไม่ดี… “ผมดีน โทมัสครับ บอสให้ผมมารับครับ” “บอส? เอ่อ พี่เฟรดดี้เหรอคะ?” “…ครับ” ดีนเงียบไปครู่หนึ่ง เขามีท่าทางไม่พอใจแวบหนึ่ง แต่ก็เก็บสีหน้าและแววตาได้ดี ทว่าอากาเนะกลับทันได้เห็นเพราะเธอค่อนข้างตาไวและมีเซ้นส์ในเรื่องแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นอากาเนะก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่พอใจเรื่องอะไร “ตามผมมาครับ” แล้วพวกเขาก็พากันเดินทางออกจากสนามบิน ระหว่างขับรถดีนมองจากกระจกหลังด้วยสายตากดดันเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยว่า… “บอสไม่ค่อยชอบให้คนอื่นเรียกชื่อเล่นโดยพลการ ให้เรียกแบบเป็นทางการมากกว่านี้นะครับ เพราะบอสค่อนข้างเข้มงวด” “อ่า ค่ะ” …เรื่องนี้นี่เองที่เขาไม่พอใจ… ไม่นานพวกเขาก็มาถึงบริษัทแห่งหนึ่ง ดีนบอกให้เธอนั่งรออยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวกวาดสายตามองรอบห้องไม่กล้าขยับหรือหยิบจับอะไรโดยพลการ เพราะทุกอย่างที่นี่ดูเนี๊ยบไปหมด เธอเป็นคนมาอาศัยกับเขา ไม่อยากทำตัวไร้มารยาทตั้งแต่วันแรก อากาเนะรอถึงสามชั่วโมงกว่าเจ้าของห้องจะกลับมา ทันทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามา อากาเนะก็รีบลุกขึ้นแล้วยกมือไหว้อย่างมีมารยาท แม้เธอจะมีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นเพราะมีเชื้อญี่ปุ่น แต่อยู่ไทยมากกว่าญี่ปุ่น การวางตัวจึงเป็นแบบไทยมากกว่่า รังสีบางอย่างเย็นยะเยือกจนคนตัวเล็กขนลุกซู่ “นั่งลง” ชายหนุ่มเอ่ยขณะที่นัวเองเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำตำแหน่ง “ขอบคุณค่ะ” “เป็นคู่หมั้นแค่ในนาม เข้าใจใช่มั้ย?” เสียงเข้มเอ่ยขีดเส้นชัดเจน น้ำเสียงไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย มันแข็งกระด้างไปหมดจนคนตัวเล็กไม่กล้ามองหน้า สองมือขยับเข้าหากันด้วยความประหม่า “ค่ะ” “ค่าใช้จ่ายฉันจัดการให้ทั้งหมด ขาดเหลืออะไรแค่บอกมา ส่วนเรื่องชีวิตส่วนตัวต่างคนต่างอยู่ ที่ฉันรับดูแลเธอก็เพราะแม่ฉันขอร้อง ไม่คิดที่จะเอาเธอเป็นเมียจริงๆ เพราะฉะนั้นก็อย่าคิดอะไรเกินตัว เข้าใจใช่มั้ย?” “ค่ะ หนูจะจำไว้ค่ะ” “ดี แบบนี้ค่อยคุยกันง่าย เดี๋ยวฉันให้คนไปส่ง อยู่ที่บ้านจะทำอะไรก็ได้ แต่ห้ามเข้าห้องฉันและห้ามพาคนอื่นมาที่บ้าน” “ค่ะ” แล้วจากนั้นอากาเนะก็ถูกส่งตัวกลับอย่างรวดเร็ว ราวกับเขาต้องการจะขีดเส้นกับเธอให้ชัดเจนก่อนที่คิดจะทำอะไร เมื่อหมดธุระแล้วก็ต่างคนต่างอยู่ ทันทีที่มาถึงอากาเนะก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ แล้วสำรวจรอบห้องด้วยความตื่นเต้น ห้องที่เธออยู่ที่ต่างจังหวัดมีเพียงผ้าห่มปูนอน แม้แต่ฟูกก็ไม่มีเพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างขัดสน อะไรที่ประหยัดได้ก็ประหยัด เธอเคยแอบไปนอนบนเตียงของน้องสาวก่อนจะรีบออกมาเพราะกลัวโดนจับได้ ทว่าเตียงนุ่มๆ นี่มันดีกว่าของและฟูกแข็งๆ ของน้องสาวเธออีก “นุ่มจังเลย” คนตัวเล็กนอนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด แค่เพียงชั่วข้ามคืนชีวิตของอากาเนะก็พลิกผันราวกับฝันไป เธอเพียงช่วยชีวิตคุณป้าคนหนึ่งเอาไว้จนตัวเองได้รับบาดเจ็บแทน ป้าคนนั้นถูกชะตากับเธอและมาเยี่ยมหาราวกับลูกหลานคนหนึ่งอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่มาก็จะมีของมาให้เสมอ แม่ของอากาเนะจึงชอบมาก ท้ายที่สุดก็ขอเธอกับแม่ เธอและลูกชายของคุณป้าจึงได้หมั้นกันทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงด้วยซ้ำ การกระทำเย็นชาของเขาเธอจึงพอเข้าใจได้ อากาเนะใช้ชีวิตกินๆ นอนๆ แทบไม่ได้เจอหน้าเฟรเดอริกเลย เจอกันทีคนตัวเล็กก็เกร็ง ก้มหน้าก้มตาราวกับเป็นทาสรับใช้คนหนึ่งในละครหลังข่าว หากไม่จำเป็นก็ไม่ได้พูดคุยกันเลย ดีนที่ไปรับอากาเนะที่สนามบินเป็นคนช่วยจัดการเรื่องเรียนและแนะนำเรื่องต่างๆ ให้กับเธอ กระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านมากนึ่งเดือนเต็ม ขณะที่อากาเนะกำลังรอรถของที่บ้านมารับเหมือนอย่างทุกวัน รถคันหนึ่งก็จอดเทียบตรงหน้าเธอ คนตัวเล็กก้าวถอยหลังออกไปเพราะจำได้ว่าไม่ใช่รถของตัวเอง คิดว่าเจ้าของรถคันนี้คงจะมารับใครสักคน ทว่า… คนในรถกลับพุ่งเข้ามากระชากตัวเธอเข้าไปในรถอย่างง่ายดาย ประตูปิดลงพร้อมกับขับออกไปอย่างรวดเร็ว “กรี๊ด!!” เพี้ยะ!! “ถ้าร้องอีกที กูจะตบให้มึงเสียโฉมเลย!” ชายหนุ่มสวมแมสปิดบังหน้าตาข่มขู่เสียงเข้มจนคนตัวเล็กสั่นระริกไปทั้งตัว หญิงสาวหวาดกลัวและสับสนเหลือเกิน จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เธอทำได้แค่นั่งอยู่เงียบๆ โดยมีคนร้ายจับข้อมือไว้แน่นไม่ยอมปล่อย กระทั่งมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เมื่อเข้ามาด้านในก็เห็นชายฉกรรจ์หลายคนทำเอาคนตัวเล็กขวัญเสียไปหมด อากาเนะถูกลากมาห้องๆ หนึ่งก่อนจะเปิดประตูแล้วโยนเธอเข้าไปอย่างไร้ความปราณี “สวัสดี สาวน้อย” เสียงที่ดังขึ้นเหนือหัวพร้อมกับเจ้าของฝีเท้ามายืนหยัดอยู่ตรงหน้า อากาเนะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายน้ำตาคลอแต่ไม่ยอมปล่อยให้มันไหลออกมาง่ายๆ “โอ้โห ไม่ร้องไห้ด้วย” ผู้ชายคนนั้นโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบชิด อากาเนะผงะถอยออกห่างแต่ก็ถูกคว้าคางเอาไว้แน่น “น่าทำให้ร้องไห้จริงๆ ว่าแต่ไอ้เฟรดมันเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? ไหงคู่หมั้นถึงดูจืดๆ ชืดๆ แบบนี้ ถึงจะน่ารักก็เถอะ” …เฟรดเหรอ หรือว่าพี่เฟรเดอริก?... “เอาเถอะ อย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน” ชายหนุ่มที่ดูแล้วจะต้องเป็นตัวต้นคิดในการวางแผนลักพาตัวอากาเนะแน่นอน เขาคว้าเข็มฉีดยาขึ้นมา ลูกน้องสองคนก็เข้ามาช่วยกันจับเธอเอาไว้ “ปล่อยนะ! ปล่อย!!” ดวงตากลมจ้องมองเข็มฉีดยาที่กำลังจะจิ้มลงบนเนื้อของเธอด้วยความหวาดกลัว! ฉึก! “อื้อ!!” เธอครางด้วยความเจ็บ เพราะชายหนุ่มคนนี้มือไม่เบาเอาเสียเลย เขาฉีดของเหลวสีขาวเข้ามาในร่างกายของคนตัวเล็กจนเธอรู้สึกปวดที่ปากแผล เขาดึงมันออกแล้วหัวเราะเยาะอย่างชอบใจ พลางปรายสายตามองหญิงสาว “หึหึ เอาล่ะ ทีนี้ก็รอ ว่ายาจะออกฤทธิ์ก่อนที่เฟรเดอริกจะมา เพื่อให้เธอเล่นสนุกกับลูกน้องของฉัน หรือ… กลับไปสนุกกันสองคน” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน อากาเนะอยากเข้าไปตบหน้าเขาสักทีแต่ก็ทำไม่ได้ “คุณฉีดยาอะไรให้หนูคะ?” “หนูเหรอ? เธออายุเท่าไหร่กันแน่สาวน้อย?” การแทนตัวเองที่ดูเด็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสัยจนอดถามออกไปไม่ได้ “…ถ้าคุณไม่ตอบหนู หนูก็ไม่บอกคุณหรอก” “แล้วแต่” อากาเนะทำหน้าบึ้งตึง มองดูอีกฝ่ายตาเขม็ง ท่าทางนั้นทำเอาชายหนุ่มหัวเราะด้วยความชอบใจ …น่าสนุกดีนี่… “ไม่บอกว่าเป็นยาอะไร แต่บอกอย่างอื่นได้นะ” “…อะไรคะ?” “ถ้าไม่รีบทำในตอนที่ยาออกฤทธิ์ ก็อาจทรมานจนตายได้เลย” จบถ้อยคำนั้นใบหน้าหวานก็ซีดเผือด นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายหัวเราะราวกับคนโรคจิต ความหวาดกลัวครอบงำจิตใจของหญิงสาวจนเธอสั่นระริกไปทั้งตัว “ไม่ต้องห่วงน่า เฟรดเป็นคู่หมั้นเธอนี่ อย่างไรเขาต้องช่วย ‘ทำ’ ให้แน่ๆ ฉันบอกข้อมูลของยาไปแล้ว เธอบอกมาได้ยังว่าตกลงแล้วอายุเท่าไหร่กันแน่?” “…ใกล้จะสิบเก้าแล้วค่ะ” “ห๊ะ!? สิบแปด จริงดิ?” “ก็บอกว่าใกล้จะสิบเก้าไงคะ!” “ตอนนี้ก็ยังสิบแปดอยู่ดีนี่?” หญิงสาวจ้องเขม็งราวกับไม่เกรงกลัวเขาเอาเสียเลย เสียงหัวเราะโรคจิตก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอสาบานเลยว่าถ้ามีโอกาสจะตีเขาสักที! “ก็คิดว่าแค่หน้าเด็ก ที่่ไหนได้เด็กจริงๆ นี่” อากาเนะเลือกที่จะเงียบ หนึ่งคือเธอรู้ว่าพูดอะไรไปก็คงเปล่าประโยชน์ สอง… เธอเริ่มรู้สึกถึงอาการบางอย่างซึ่งต้องเป็นฤทธิ์ของยาแน่ๆ เห็นหญิงสาวนิ่งเงียบแบบนั้นชายหนุ่มคนนั้นก็ย่อตัวลงแล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ เธอ “เฮ้? ไหวมั้ย?” ปึก!! พลันชั่วพริบตาอากาเนะก็ขยับตัวลุกขึ้นกะทันหัน จนหัวของเธอโหม่งเข้าที่หน้าของเขาเต็มๆ ทำเอาชายหนุ่มเลือดกำเดาไหล เขาตรงดิ่งเตรียมที่จะสำเร็จโทษเธอ “สงสัยอยากเสียโฉม!!”