เมื่อไหร่จะมาถึง
1088 คำ
บ้านของหมอเอกอาทิตย์เป็นบ้านสองชั้นสไตล์โมเดิร์นด้านบนมีสามห้องนอนสองห้องน้ำส่วนด้านล่างมีห้องอ่านหนังสือและอีกห้องหนึ่งซึ่งเดิมทีไม่ได้เปิดใช้งานอะไรแต่ตอนนี้คุณหมอหนุ่มปรับปรุงห้องนั้นเป็นห้องนอนสำหรับอัญชิสาเพราะคิดว่าถ้าจะให้เธอเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองทุกวันก็คงไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่
บริเวณบ้านของคุณหมอค่อนข้างกว้างมีต้นไม้รายล้อมดูร่มรื่นมากๆ เมื่อรถจอดที่หน้าบ้านผักบุ้งสาวใช้ที่ธีรการต์เป็นคนจัดหาให้ก็รีบออกมาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ” เด็กสาวยกมือไหว้ผู้หญิงสองคนที่เดินลงจากรถ
“ผักบุ้งฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ คนนี้ชื่อคุณอัญจะมาอยู่ที่นี่ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นเพื่อนของคุณอัญชื่อคุณอุ๋ม”
“สวัสดีค่ะคุณอัญ คุณอุ๋มหนูชื่อผักบุ้งนะคะ”
“สวัสดีจ้ะผักบุ้ง” อัญชิสากล่าวทักทายเด็กสาวที่ยิ้มต้อนรับเธอออย่างเป็นมิตร
“มีของอะไรให้ผักบุ้งช่วยขนลงจากรถไหมคะ”
“มีกระเป๋าใบเล็กหลังรถใบเดียวจ้ะ” เมื่อได้รับคำตอบจากเจ้านายเด็กสาวก็รีบเปิดกระโปรงหลังรถและหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วเดินตามทั้งสามคนเข้าไปในบ้าน
“ให้ผักบุ้งเอากระเป๋าเก็บที่ไหนคะ”
“ห้องที่ฉันให้ผักบุ้งทำความสะอาดนั่นแหละ”
“ได้ค่ะคุณหมอ”
“ผมให้อัญอยู่ล่างนะครับ จะได้ไม่ต้องลำบากขึ้นบันได พอจะอยู่ได้ไหมครับ”
“อยู่ได้ค่ะ ห้องนี้น่าจะกว้างกว่าห้องพักของเราอีกนะอุ๋ม” อัญชิสาหันมาถามเพื่อน
“ใช่จ้ะ อุ๋มว่ามันน่าอยู่มากๆ เลยแหละ”
“ถ้าช่วงไหนคุณอุ๋มไม่ขึ้นเวรก็มาเยี่ยมอัญที่นี่หรือจะมาค้างก็ได้นะครับผมยินดีต้อนรับทุกคนเสมอ”
“อุ๋มคงต้องมารบกวนคุณหมอบ่อยๆ แล้วล่ะค่ะเพราะบ้านของคุณหมอก็ไม่ไกลจากโรงพยาบาลเลย”
“ของที่คุณอัญเอามาให้หนูเก็บเข้าตู้ให้มั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ มันเป็นของเล็กน้อยเดี๋ยวฉันเก็บเองก็ได้”
“อัญกับอุ๋มลองตรวจดูนะครับว่ามีอะไรขาดเหลือหรือเปล่าเราจะได้ออกไปซื้อกัน ผมขอตัวไปรออยู่ข้างนอกนะครัย”
“ขอบคุณค่ะหมอซัน”
คุณหมอหนุ่มออกไปแล้วอัญชิสาก็สำรวจรอบๆ ห้อง เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมากเพราะทุกอย่างที่นี่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยและมีสิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างครบ
“คิดว่าจะอยู่ได้ไหมอัญ”
“ไม่น่าจะมีปัญหานะขอบใจมากนะอุ๋มที่ช่วยจัดการอะไรหลายๆ อย่างชุดพวกนี้มันสวยมากเลบนะ อัญชอบที่สุดเลย”
“อุ๋มกะแล้วว่าอัญจะต้องชอบ” เพราะคบกันมานานอังคณาเลยพอจะเดาออกว่าเพื่อชอบอะไรแบบไหน
“แล้วเครื่องสำอางหน้ากระจกตรงนั้นอุ๋มก็เลือกให้อัญใช่ไหม”
“ใช่แล้วอุ๋มเป็นคนเลือกเองเป็นไงถูกใจหรือเปล่า”
“ถูกใจสิแต่ราคามันก็แพงมากเลย”
“ตอนแรกอุ๋มก็ไม่ได้คิดจะซื้อของพวกนี้หรอกนะแต่ คุณหมอซันเขาบอกว่าอยากให้อัญได้ใช้ของที่ดีที่สุดนะ”
“อัญเกรงใจหมอซันจังสงสัยจะต้องรีบจัดการเรื่องบัญชีธนาคารของตัวเองแล้วแหละ” อัญชิสาเกรงใจหมอเอกอาทิตย์มาก ถึงเขาจะบอกว่าทำทุกอย่างเพื่ออยากจะรับผิดชอบกับอุบัติเหตุแต่เธอก็รู้สึกไม่ดีเลยที่ให้เขาจ่ายเงินให้ทุกอย่างแบบนี้
“อุ๋มว่าระหว่างที่อัญยังจำอะไรไม่ได้เขียนไดอารี่ดีมั้ย จะได้รู้ว่าแต่ละวันเกิดอะไรขึ้นบ้าง อัญกลัวว่าพอจำอดีตได้แล้วจะลืมเรื่องราวตอนนี้”
“ดีสิอัญขะเขียนใส่สมุดหรือเขียนในโทรศัพท์ล่ะ”
“อัญว่าเขียงลงสมุดดีกว่า”
“ตอนหมอซันไปส่งอุ๋ม อุ๋มจะเขาแวะร้านเครื่องเขียนให้นะ เอาไดอารี่ปากแล้วอะไรอีกไหม”
“แค่สองอย่างก็พอ ขอบใจมากนะอุ๋มช่วงนี้อัญรบกวนอุ๋มมากเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ อัญจำได้ไหมล่ะตอนที่อุ๋มไม่สบายอัญก็คอยดูแลมาตลอด อย่าคิดอะไรมากเลยนะ”
“นอกจากยายที่เสียไปแล้วอัญมีญาติที่ไหนอีกหรือเปล่า”
“เท่าที่เราเคยคุยกันอัญก็มียายคนเดียวนะ และท่านก็เสียไปเมื่อหลายเดือนก่อน อัญดูแลท่านอย่างดีจนท่านจากไปอย่างสงบ”
“อัญอยากจำเรื่องของยายได้บ้างสักนิดก็ยังดีนะ ตอนนี้อัญก็ได้แค่ย้อนดูโพสต์เก่าของอัญกับยาย”
“อย่าใจร้อนสิอัญ อุ๋มว่าอีกไม่นานอัญก็จะดีขึ้น”
“อัญอยากให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ จัง”
“คงไม่นานหรอกนะอัญ” อังคณาปลอบเพื่อนแต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่
เมื่อตรวจดูแล้ว่าไม่มีอะไรต้องซื้อเพิ่มทั้งสองคนก็เดินออกมาจากห้องนอนซึ่งตอนนี้เจ้าของบ้านกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟา
“มีอะไรต้องซื้อเพิ่มไหมครับ”
“ไม่มีแล้วค่ะ”
“คุณอุ๋มอยู่ทานข้าวเย็นกับเราก่อนนะครับ”
“อุ๋มมีธุระต้องรีบไอจัดการอีกนิดหน่อยค่ะ ขอกลับตอนนี้เลยได้ไหมคะ”
“ได้ครับ”
“อุ๋มไปก่อนนะอัญขาดเหลืออะไรก็โทรบอกนะอุ๋มจะเอามาให้ อัญอยู่คนเดียวกก็อย่าคิดมากตราบใดที่ยังใช้ชีวิตตามปกติได้และไม่ลืมสิ่งที่ตนเองเรียนมามันก็ไม่ใช่ปัญหาเลย ความทรงจำเราสามารถสร้างมันขึ้นมาได้นะเดี๋ยวอุ๋มหมอซันและเพื่อนที่แผนกจะช่วยสร้างความทรงจให้อัญเองนะ ก็เหมือนที่อาจารย์หมอสุชาติบอกไงล่ะ ถึงเราจะรู้อดีตเราก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้เลย ต่อไปนี้ใช้ชีวิตปัจจุบันและอนาคตให้มีความสุขดีกว่านะ”
“อัญจะพยายามไม่คิดมาก”
เมื่อหมอเอกอาทิตย์ขับรถไปส่งอังคณาแล้วอัญชิสาก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกโดยมีผักบุ้งมานั่งใกล้ๆ
“คุณอัญดูทีวีไหมคะผักบุ้งเปิดให้”
“ก็ได้จ้ะ” เพราะระหว่างนี้ก็ไม่รู้จะทำอะไรอัญชิสาก็เลยนั่งดูทวีเพื่อฆ่าเวลา
- ผู้เขียน
