อัญชิสามองตามร่างสูงที่เดินออกไปด้วยแววตาสงสัยเธอมองเขาจนลับสายตา หญิงสาวไม่รู้ว่าหมอเอกอาทิตย์จะออกไปนานหรือเปล่าและถ้าเขาไม่กลับเข้ามาในร้านเธอจะทำยังไงต่อ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านี้ชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูผ่อนคลายกว่าตอนที่เดินออกไปอย่างเห็นได้ชัด
“หมอซันไปไหนมาคะ”
“ผมไปเอาของสำคัญมาน่ะ นึกว่าจะไม่ทันคืนนี้แล้ว”
“ของสำคัญอะไรคะ หมอลืมไว้ที่โรงพยาบาลเหรอ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่หรอกครับแต่มันเป็นของสำคัญที่จะทำให้คำพูดของผมมีน้ำหนักขึ้น”
“หมอซันพูดอะไรคะอัญงงไปหมดแล้ว”
ชายหนุ่มยิ้ม
“ผมขอดูมือหน่อยครับ”
“จะดูทำไมคะ” หญิงสาวถามแต่ก็ยอมส่งมือขวาให้เขา
“ขอทั้งสองข้างครับ”
เมื่อเธอวางมือลงบนโต๊ะชายหนุ่มก็จับมือข้างซ้ายของเธอไว้จากนั้นเขาก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบแหวนเพชรเม็ดงามขึ้นมาและสวมไปบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธออย่างรวดเร็ว
“หมอซัน” อัญช
