12
“อั๊วะขอปรึกษากับเพชรก่อนได้ไหม” การันต์พูดอย่างเกรงใจภรรยา อย่างไรก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานานหลายปี
“ได้ ๆ ลื้อเก่งนะเปิดร้านขายเสื้อผ้า ขายต้นไม้โด่งดังไปทั่ว ขายดิบขายดีขนาดนี้ ม๊าผิดเองที่พูดไม่ดีกับลื้อแบบนั้น ม๊านี่มันแย่จริงๆ” หงส์ด่าตัวเอง
“ม๊าอย่าด่าตัวเองเลย เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว” การันต์กอดมารดาเอาไว้ เพราะเห็นว่าท่านร้องไห้
ดูผิวเผินเหมือนทั้งสามแสดงความรักต่อกัน แต่พลอยเพชรสัมผัสได้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ เธอรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจเป็นอันมาก
บิดามารดากลับไปแล้ว การันต์ก็พูดคุยปรึกษากับพลอยเพชรเรื่องการกลับไปอยู่ที่บ้าน แต่พลอยเพชรเข็ดเหลือเกินกับการอยู่กับคนแก่ อีกทั้งป่วยและต้องดูแล ตอนบิดามารดาของเธอป่วย แรก ๆ ก็เป็นแบบนี้ อยากให้มาอยู่ด้วยกัน ดูแลกัน พูดจาดี แต่พออยู่กันไปนานๆ ก็เอาแต่ใจโมโหอาละวาด ด่าทอเหมือนเธอเป็นหมูหมากาไก่ ไว้ระบายอารมณ์
“แล้วเฮียว่ายัง
