ชั่วโมงต่อมา
"นายรอในรถก็พอ" เสียงหวานเอ่ยเตือน หลังอีกฝ่ายขับรถพาเธอมาถึงจุดหมาย เป็นบ้านของคุณตาคุณยาย เครือญาติสุดท้ายที่เหลืออยู่
"ไม่คิดจะพาผัวลงไปแนะนำสักหน่อยเหรอ"
"ถ้านายจะนับฉันเป็นเมีย นายไม่ต้องมีเป็นร้อยพันคนเลยหรือไง!"
"ก็บอกไปแล้ว ว่าตั้งแต่เอาเธอ ฉันก็ไม่ยุ่งกับใครอีก!" ถึงเธอออกคำสั่ง เขาก็จะไม่ทำตามอยู่ดี มือหนาบิดกุญแจดับเครื่องยนต์ กดดันให้อีกฝ่ายก้าวลงรถไปพร้อมกัน
"ปากมากเมื่อไหร่ นายได้ตายจริงๆแน่พาเรน" ร่างบางเดินนำไปในตัวบ้าน มีคนรับใช้บางส่วนออกมาต้อนรับ
"คุณท่านอยู่ในห้องค่ะ" แม่บ้านคนนึงบอก
"อาหารช่วงบ่ายใช่ไหม"
"ใช่ค่ะคุณหนู"
"โอเค เดี๋ยวแคร์ถือ..." ใบหน้าหวานยิ้มแย้มกว่านาทีก่อนหน้า มือบางจะเอื้อมหยิบทว่าพาเรนแย่งไปถือเอง
"เดี๋ยวฉันถือให้ เดินนำไปเถอะ"
"นายจะไปด้วยไม่ได้!" เธอกดเสียงต่ำ เกรงว่าพวกแม่บ้านจะตกใจ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมคืนถาดอาหารมา
