ชั่วโมงต่อมา_
"อาหารรสชาตินี้ถูกใจหนูแครอทไหมจ๊ะ" มารีนเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง ขณะชวนทุกคนร่วมโต๊ะอาหารในภัตตาคารร้านใหญ่
"อร่อยค่ะ แคร์ชอบรสชาติประมาณนี้เลยค่ะ" ร่างบางยิ้มแย้มบอก รู้สึกสบายใจมากขึ้นไปอีก ตอนเห็นพาเรนตักอาการใส่จานให้ดูแลทุกคนในครอบครัว
"อย่างนี้เราต้องมากินด้วยบ่อยๆนะแครอท พี่จะบินกลับมานี่บ่อยๆเลย" ดาริณพูดเสริม หันไปทางบิดาสื่อความหมาย ที่พอจะมองอาการน้องชายออก
"กลับบ่อยแบบนี้เดี๋ยวผัวก็ทิ้งหรอก" ฝ่ายพาเรนรีบเหน็บแหนมทันที
"ดูปากมันสิ! แคร์อย่าไปตกหลุมพลางมันง่ายๆนะ พี่เตือนไว้ก่อนเลย" คนบอกกลับเลือกคุยทางร่างบางมากกว่า
"พาเรนเขานิสัยไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอคะพี่ดาริณ" เธอนึกขำซะมากกว่า คงจะเป็นนิสัยขวานผ่าซากและกระล่อนที่ชวนให้ทุกคนหมั้นไส้
"ใช่เลย ขนาดพี่ปากจัดแล้วนะ ลองเจอมันด่าดูสิ...มีหน้าหงายสิบตลบ"
"แคร์ว่าแคร์เจอแล้วนะคะ นายมันนิสัยไม่ดีจริงๆเลย" นิ้
