บนเรือส่วนตัว_ "อื้อ...." แรงกระทบจากปลายจมูกใหญ่หอมแก้มเนียนซ้ำๆ ปลุกให้คนนอนหลับค่อยๆปรือตาตื่นอย่างงัวเงีย "ท้องอยู่อย่าตื่นสาย รีบลุกมากินข้าวเช้าเร็ว" เขารู้สึกสงสารจับใจสภาพสะบักสะบอมของแครอท เลยปล่อยให้หลับตั้งแต่บนรถ ค่อยเช็ดตัวตอนขึ้นบนเรือ "นายรู้? รู้ได้ยังไง ฉันไม่ได้บอกใครเลยนะ" ร่างบางจะชันตัวนั่งถูกเขาช่วยจับประคอง "รู้ตั้งแต่วันที่เจอเธอในโรงพยาบาลแหละ แต่ไม่คิดว่าพวกไอคูเปอร์จะร้ายมาก ถึงขั้นส่งคนมาฆ่าน้องตัวเอง" มือหนาบีบมือบางให้กำลังใจ เพราะเขากำลังจะเล่าเรื่องจริงทั้งหมด "พี่คูเปอร์เนี้ยนะ จะฆ่าฉันทำไม" มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง ถึงสองพี่น้องจะหมาดหมางตลอดเวลา "เพราะขัดประโยชน์ของมันไง รู้ไหมการที่เธอปฏิเสธให้เงินช่วยบริษัทมัน ต้องขาดทุนย่อยยับขนาดไหน" "แค่เรื่องนี้เองเหรอ มันจำเป็นมากถึงขั้นต้องส่งคนมาฆ่าเชียว?" "ไม่ใช่แค่นั้น" แรงบีบกระชับมือบอบบางเบาๆ เพิ