พลอยไพลินเหนื่อยจนเกือบหลับ ทว่าได้ยินประโยคอะไรบางอย่างจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา
“พี่ว่าอะไรนะคะ” เอียงหน้าถามคนที่ให้เธอนอนบนตัวด้วยเบาะเดียวกัน เพราะได้ยินไม่ชัด
“โทรไปบอกเพื่อนของเธอว่าจะกลับแล้ว” เขาอยากกลับไปพักผ่อนเต็มที
หญิงสาวได้สติกลับมา ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน นี่เธอเพลินจนลืมเพื่อนไปได้ยังไง รีบดันตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วแต่งตัว
“จะไปไหน” นาวินรั้งแขนเรียวเอาไว้เมื่อเห็นอีกคนมีท่าทางรีบ ๆ
“พลอยจะกลับเข้าไปในงานค่ะ ป่านนี้มีนาคงตามหาแล้ว” เพื่อนเธอยิ่งไม่เหมือนใครอยู่ด้วย ไม่เห็นเธอแค่สิบนาที มีหวัง หากเจอหน้าวีนเธอชัวร์
“นี่ดึกแล้ว” ดูนาฬิกาข้อมือ บ่งบอกเวลาเที่ยงคืน เขามีอะไรกันกับพลอยไพลินนานนับชั่วโมง ไม่รวมที่นอนพักด้วย
“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวมีนางอน” หญิงสาวรีบดึงกระจกมองหลังลงมาดูว่าใบหน้าและสภาพตัวเองเป็นยังไง ก็เห็นลิปเลอะที่ขอบปาก จึงหยิบทิชชูมาเช็ดแล้วทาใหม่อีกที
ส่วนตรงคอที่พ
