@หลายวันต่อมา
ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ
ร่างสูงนอนหลับบนเปล สะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของตัวเอง ได้เวลาไปรับพลอยไพลินที่โรงเรียนแล้ว
ครืด...ครืด
มือหนาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋ากางเกงเมื่อมีสายโทรเข้า มองดูชื่อก็พบว่าเป็น ‘พลอยไพลิน’ กดรับแล้วเอาแนบหู
“มีอะไร กำลังจะไปรับ”
(วันนี้พี่ไม่ต้องมารับพลอยนะคะ พอดีพลอยจะไปกินวันเกิดที่บ้านเพื่อนค่ะ เดี๋ยวให้เพื่อนไปส่ง พลอยโทรขออนุญาตพ่อกับแม่แล้วค่ะ) เธอมีโทรศัพท์มือถือเป็นของตัวเองแล้วนะ พี่วินซื้อให้เพื่อเอาไว้ใช้ติดต่อกันยามฉุกเฉิน
“...”
(พี่วินโอเคไหมคะ)
“ทำไมฉันต้องไม่โอเค”
(ขอบคุณค่ะ) พลอยไพลินตอบสั้น ๆ ก่อนจะกดวางสายไป
ร่างสูงยัดมือถือลงในกระเป๋า ก่อนจะลุกไปเดินดูงานอีกครั้ง ส่วนมากทั้งวันเขาใช้เวลาอยู่ที่ไซต์งานเป็นส่วนใหญ่ ลูกน้องต้องการอะไรเขาก็ไปหามาให้ ขาดเหลืออะไรรีบโทรสั่งทันที
@บ้านมีนา
“ปะ เข้าบ้านกัน” มีนาชวนเพื่
