เจียงเฉิงออกจากห้องของนายใหญ่ก็ตรงขึ้นไปหาวราลินทันที พร้อมกับคนสนิทของเขา
"นายใหญ่ว่ายังไงเรื่องที่นายชวนมาทานข้าวด้วย"
มือขวาเจียงเฉิงเอ่ยถามทันทีที่เข้าลิฟต์มา
"ฉันสังเกตุดูท่าทีก็ดูปกติไม่มีอะไรที่ผิดแปลกไป มันอาจจะแค่เข้าไปเอาของจริงๆ ก็ได้ แต่ฉันก็ไม่ประมาทหรอก รอดูเย็นนี้ดีกว่าว่าใครกันแน่ที่จะหลุด"
เจียงเฉิงพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก พอมาถึงห้องเขาก็เจอกับวราลินที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ท่าทีที่เมินเฉยยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าสวยเช่นทุกครั้ง
"รอนานหรือเปล่าคะน้องริน"
เจียงเฉิงนั่งลงข้างๆ พร้อมกับคำพูดแสนหวานส่งให้คนตัวเล็ก
วราลินชะงักกับท่าทีของอีกคน จนเจียงเฉิงยิ้มออกมาเพราะคิดว่าหญิงสาวคงชอบให้พูดแบบนี้
"เราไปกันเถอะ ไม่ต้องกลัวพี่นะพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว เดี๋ยวพี่พาไปซื้อชุดสวยๆ เย็นนี้เรามีนัดทานข้าวกับนายใหญ่ พี่อยากให้นายใหญ่อิจฉาพี่เพราะมีว่าที่เจ้าสาวที่สวยขนาดนี้"
