เหมราชพยักหน้ารับบรรดาลูกน้องที่มารอต้อนรับเขา เพราะหลายเดือนแล้วที่ไม่ได้เดินทางมา ปกติเขาจะมาทุกเดือนแต่ช่วงหลังนี้หายไปนาน
เพราะมัวแต่เฝ้าคนตัวเล็ก ที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าไปตกหลุมที่ขุดไว้เองตอนไหน เมื่อทั้งหมดนั่งลงที่ห้องทำงานประธานใหญ่ของโรงแรม โดยมีเมฆและณภัทรนั่งขนาบข้างเหมราชอยู่ ส่วนคนสนิทก็ยืนอยู่ด้านหลัง
เจียงเฉิงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เพราะปกติผู้เป็นนายจะไม่เอาคนนอกเข้ามาด้วยแบบนี้
"นายมีอะไรทำก็ไปเถอะ พอดีฉันมีธุระกับเพื่อน"
"ครับนายใหญ่" เจียงเฉิงรับคำก่อนจะเดินออกไป
"มึงไม่จัดการตอนนี้เลยเหรอวะ" ณภัทรหันมาถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
"กูต้องเอาตัวพี่ปิ่นกับน้องสาวรินออกมาก่อน ไม่งั้นพวกมันคงเอาสองคนนี้มาต่อรองกับรินอีกแน่"
เหมราชบอกกับเพื่อน นทีที่ตามมาด้วยอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ เลยขอขึ้นไปหาวราลิน
"ไม่ได้!! ถ้านายขึ้นไปเจียงเฉิงก็จะรู้ทันทีว่าเรารู้จักกับวราลิน ปล่อ
