เหมราชยกยิ้มขึ้นโดยที่อีกคนไม่ทันสังเกตุเห็น เมฆาและณภัทรมาถึงก็ตรงเข้ามาในห้องทำงานเหมราช ณภัทรได้ยินแบบนั้นก็รีบแนะนำทันที
"มึงก็เข้าทางครอบครัวเขาสิไอ้เจียง"
"นั่นสิ มึงก็ทำทีพาไปทานข้าวด้วยกันไปทำอะไรด้วยกัน ว่าที่เจ้าสาวมึงอาจจะใจอ่อนลงก็ได้ ถ้ามึงดีกับครอบครัวน้องเขา"
เมฆพูดสมทบก่อนจะหันไปมองหน้าเหมราช
"ก็ดีนะมึงพาครอบครัวออกไปกินข้าวพร้อมหน้ากัน ที่กูได้ยินมาว่าที่เจ้าสาวมึงไปอยู่เมืองนอกมาหลายปีไม่ใช่เหรอ ถ้าเจอครอบครัวอาจจะใจอ่อนกับมึงก็ได้นะ"
เจียงเฉิงนั่งฟังพร้อมกับคล้อยตามคำพูดของทุกคนอย่างว่าง่าย เพราะถ้าใช้ไม้แข็งกับวราลินไม่ได้ เขาก็อยากใช้ไม้อ่อนดูบ้าง
"ก็น่าจะดีนะครับ งั้นผมจะลองดูแล้วกัน"
เหมราชยิ้มให้กับเจียงเฉิงก่อนจะพูดขึ้นอีก
"มึงทำงานกับกูมานานเห็นมึงมีความสุขกูก็ดีใจด้วย"
"ขอบคุณครับนาย เอ่อ แล้วนายมีอะไรเหรอครับถึงโทรตามผมมา"
เจียงเฉิงถามขึ้นเมื่อนึกข
