แพมTalk
"น้องแพม วันนี้วันศุกร์แล้วนะ" พอลิฟต์ถูกเปิดขึ้นเสียงพี่เขาก็ดับขึ้นเหมือนกัน
"เอ่อ แพม"
"พูดมาเลยค่ะ พวกเรารับได้"
รับได้หรอ แต่หน้าตาไม่ใช่เลยนะเนี่ย
"แพมไม่ย้ายแล้วแหละค่ะ"
"เย้" ทุกคนร้องตะโกนขึ้น ราวกับได้อะไรสักอย่าง
ดีใจกันใหญ่ไม่ดูฉันเลย ต้องทนไปอีกเกือบ3เดือน ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้
ฉันเดินมาที่โต๊ะทำงาน มองเข้าไปที่ห้องทำงานเขา ก็เห็นว่ากำลังคุยกับพี่ริสาอยู่
มองแขนเขาแล้วก็รู้สึกผิดอีกแล้ว เห้อทำไมเรื่องแค่นี้ฉันต้องรู้สึกผิดแบบนี้วะทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็ก
"แพมเดียวพี่จะออกไปข้างนอกนะ เดี๋ยวจะมีแม่บ้านเอาข้าวต้มมาให้ แพมเอาไปให้บอสหน่อยนะ แล้วก็ชงกาแฟไปด้วย"
พี่ริสาพูดๆ แล้วก็เดินออกไปแบบรีบๆ
ข้าวต้มหรอ ยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาสินะ
ฉันเดินเอาชามข้าวต้มเข้ามาในห้องเขา
"ไหนกาแฟแหละ"
กาแฟหรอ จะกินไปทำไมวะ แทนที่จะกินข้าวก่อน
"กินข้าวก
