เลขาล่ารัก

ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ

แพมTalk

"ตื่นแล้วหรอ " เขาพูดแล้วโยนเสื้อผ้ามาให้ฉัน "ไปอาบน้ำแล้วออกมาคุยกัน"

ฉันมองตามหลังเขาที่กำลังเดินออกไป นี้ถ้าฉันมีปืนฉันสัญญาว่าจะยิงเขาแน่ เขาทำแบบนี้ได้ไงวะ ทั้งๆที่ฉันไม่เต็มใจเลยสักนิด แรงก็สู้ไม่ได้แต่เขายังทำ

ความชอบความหลงตอนนี้ไม่มีเลย มาแต่ความเกลียด ความขยะแขยงที่สุด

ฉันรีบลุกไปอาบน้ำให้เร็วที่สุด เพราะไม่อยากจะอยู่ที่นี้แล้วฉันต้องการกลับคอนโด

พออาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็เดินออกมาหาเขาที่โต๊ะกินข้าว ฉันปวดท้องน้อยมากแต่ก็ยังฝืนเดิน และเก็บความเจ็บเอาไว้

"กินข้าวก่อนดิ" เขาลุกขึ้นแล้วเลือนเก้าอี้ให้ฉัน

เพียะ!!

ฉันตบหน้าเขาอย่างแรงจนมันหันไปตามแรงมือ

กินข้าวหรอ เขานี้เลวจริงๆ ฉันอยากจะเอามีดแทงเขาให้ตายไปเลย ทำแบบนี้กับฉันได้ไงวะ

"เป็นอะไรของเธอวะ"

"นายจะรับผิดสิ่งที่เกิดยังไง"

"รับผิดชอบ ต้องรับผิดชอบด้วยหรอในเมื่อเราก็สนุกกันทั้งคู่วินๆ วันไนท์สแตนด์"

"วันไนท์งั้นหรอ วันไนท์คือการที่ทั้ง2ฝ่ายเขาสมยอม แต่ฉันไม่ได้ยอมนาย"

ฉันไม่ได้ยอมเขาเลยแม้แต่นิด อย่างน้อยเราก็ทำงานที่เดียวกัน ถ้าฉันเมาเขาควรจะไปส่งหรือไม่ก็ไม่ต้องมยุ่งกับฉันปล่อยฉันไว้ที่นั่นเลย

"คุณการัน ฉันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเลวทรามขนาดนี้"

"เธอควรจะดีใจมากกว่านะที่ได้เอากับฉันอะ ใครๆเขาก็อยากเอากับฉันทั้งนั้นแหละ"

อยากเอากับเขา เอาความมั่นใจมาจากไหนหรอถามหน่อย.... ในหัวมีเรื่องแบบนี้รึไง

"แต่ไม่ใช่ฉันไง" ใครจะอยากเอากับเขาก็เถอะ ถึงฉันจะชอบแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากเอากับเขา

ฉันมองหน้าเขาแล้วกำมือแน่น และก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ เขาทำทุกอย่างของฉันพังหมดแล้ว มันพังหมดแล้วจริงๆ

"แล้วจะให้รับผิดชอบยังไงพูดมา"

"...." ฉันต้องเป็นคนบอกหรอว่าต้องรับผิดชอบยังไง แค่คำว่าขอโทษสักคำฉันยังไม่ได้ยินจากปากเขาเลย

"แต่ถ้าเธอจะจับฉันด้วยวิธีได้กันแค่ครั้งเดียว แล้วมาให้ฉันแต่งงานเนี่ยฉันไม่ทำนะ"

"...." จับงั้นหรอ ทำไมฉันต้องจับเขาด้วยอะ

บ้านฉันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเขาหรอก เงินที่บ้านฉันมีใช้ชาตินี้ก็ไม่หมด ทำไมต้องมาจับเขาด้วยอะ

"ไม่ตอบอีก สรุปจะเองยังไง"

"ฉันขอฆ่าคุณได้ไหม" ฉันไม่ต้องการอะไรจากเขาเลยสักนิด แต่ต้องการฆ่าเขาด้วยมือของฉันเอง

"เห้อ จะเอาเท่าไหร่ว่ามา"

จะเอาเท่าไหร่หรอ.... เขาไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดเลย

"หมายความว่าไง"

"2แสนพอไหม"

'เพียะ!!!'

ฉันปล่อยแรงมือลงที่หน้าเขาอีกรอบ แรงกว่าครั้งก่อน เขาขืนใจฉันแต่ทำเหมือนฉันขายตัว ผู้ชายเลวๆแบบนี้ก็มีหรอ

"นี้เธอตบฉัน2รอบแล้วนะ" โกรธหรอ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ

"ใช่ฉันตบคุณ เพราะคุณมันเลวไง"

"แล้วจะเอายังไงวะแพม ให้เงินก็ตบ หรือว่าอยากเป็นแฟนกับฉันหรอ เราเป็นแฟนกันไม่ได้ ฉันเป็นผู้บริหารเธอเป็นนักศึกษาฝึกงาน"

นี้หรอผู้บริหารบริษัทใหญ่ดาวรุ่ง ความคิดต่ำๆ ดูถูกคน

"ฉันคิดว่าบริษัทของดีได้ขนาดนี้เพราะมีผู้บริหารที่ดีมาก แต่ไม่ใช่เลย ความจริงแล้วมีแต่ความเน่าเหม็น ความคิดสกปรก เลวทราม ที่ดีมาขนาดนี้ก็เพราะพ่อของคุณล้วนๆ"

"มันจะมากเกินไปแล้วนะแพม"

"มากไปหรอ แล้วฉันละสิ่งที่ฉันเสียไปมันไม่มากไปหรอ มันเอาคืนมาได้ไหม"

น้ำตาแห่งความโกรธไหลออกมาอีกรอบ และฉันก็ยังไม่ได้ยินแม้แต่คำขอโทษของเขาเลย

"จะเอายังไงว่ามาดีกว่า แล้วก็ให้มันจบตรงนี้เลยนะ"

"ฉันเมาโดนอุ้มมาที่คอนโดแล้วก็ทำร้ายฉัน แล้วมาถามว่าเอาไง คุณมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม"

"...." ไม่คิดเลยนะว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ คงทำแบบนี้กับใครหลายๆคนเลยสินะ

" ไม่ต้องมารับผิดชอบฉัน ขอแค่อย่าไปทำเหี้ยๆแบบนี้กับใครอีกนะ"

"แพม"

ฉันเดินเข้าห้องแล้วไปหยิบกระเป๋าออกมา

"โอเค อวดดีแล้วเจอที่บริษัทหวังว่าเธอจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก"

ฉันหยิบกระเป๋าออกมาแล้ว หยุดมองหน้าเขาอีกรอบ ขอดูหน้าชัดๆหน่อยจะได้รู้ว่าคนหน้าตาดี แต่สันดานเหี้ยๆก็ยังมีอยู่

"ขอให้เจอคนที่ไม่เหี้ยเหมือนฉันแล้วกันนะ"

"ไม่มีใครเหี้ยเท่ามึงแล้วแหละ"

"แพม!!!"

ฉันพูดจบก็เดินออกมา ในเมื่อเขาทำกับฉันขนาดนี้ฉันก็ไม่จำเป็นต้องดีกับเขาอีกต่อไป อยากจะไล่ก็ไล่เลยสิ ฝึกงานแค่อาทิตย์เดียวอยู่เลยฉันย้ายก็ได้เรื่องแค่นี้พ่อฉันจัดการได้

คนอย่างเขามันน่ารังเกียจที่สุด แม้แต่คำว่าขอโทษที่ฉันรอฟังก็ไม่มีสักคำ คนน่ารังเกียจแบบนี้หรอที่คนอื่นเขาอยากได้อะ เน่าเฟะสิ้นดี

การันTalk

ผมต้องแคร์หรอถามหน่อย ผมไม่จำเป็นต้องสนใจเธอด้วยซ้ำ เกลียดจังเลยพวกอวดดีเนี่ย ให้เงินก็ไม่เอา พูดแต่ต้องรับผิดชอบจะให้ผมรับผิดชอบอะไรวะ

ถ้าผมทนไม่ไหวแล้วเซ็นฝึกงานไม่ผ่านก็ได้นะ แต่ไม่อยากทำไงเพราะสงสาร เอาเป็นว่าผมจะปล่อยไปแล้วกัน แต่ถ้าเธอพยายามจะพูดถึงเรื่องนี้ผมก็คงปล่อยไปไม่ได้

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วผมก็มาหาไอ้เซนที่คอนโดมัน

"เอกสารอยู่ในนี้หมดแล้ว เรื่องโครงการอะ" มันยืนซองสีน้ำตาลให้ผม

ผมมาเอาเอกสารครับ จริงๆให้คนอื่นมาเอาก็ได้แต่ผมมาเอง เพราะไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว

"แล้วเป็นไงเด็กฝึกงาน ถึงไหนแล้ว" ผมก็นึกว่ามันลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

"กูปิดเกมแล้ว"

มันทำหน้าตกใจที่ได้ยินผมพูด มันจะตกใจกว่านี้อีกถ้าผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

"ปิดเร็วสัส "

"....." มันก็แค่เรื่องง่ายๆ จะทำให้นานไปทำไม

"ไงเด็ดไหม"

"จืดชืด เธอยังสดอยู่เลย" ผมก็ไม่นึกเหมือนกันว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่

"เหี้ย ซิงหรอกูไม่น่าปล่อยให้มึงเลย"

ผมละอยากถีบแม่งจังเลย ขนาดเป็นผมเธอยังโวยวายขนาดนี้ถ้าเป็นมันจะไปฆ่าเลยรึไง

"กินจริงไหม เอารูปมาดูดิ"

"กูกินแล้ว เลิกพูดถึงเรื่องนี้เถอะกูไม่ชอบถึงผู้หญิงแบบนี้"

จริงๆผมก็ถ่ายรูปเธอตอนหลับไว้อยู่นะ แต่พอมาถึงตอนนี้ผมไม่อยากให้ใครดูแล้ว

วันนี้สมองผมมีแต่เรื่องนี้ ผมรู้สึกผิดที่รู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นครั้งแรกของเธอ จนลืมไปว่ามันไม่ใช่ของผมเราไม่ได้เป็นไรกัน ผมไม่ควรทำแบบนี้กับเธอเลย

โอ๊ย จากที่ผมไม่รู้สึกผิดและปวดหัวไปหมด !!!

คนอื่นผมพูดแค่อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร พร้อมกับเงินนิดหน่อยแม่งก็เดินออกไปแบบไม่โวยวายละ แต่กับแพมไม่ใช่เลย ผมหงุดหงิดวะโอ๊ยยยยย