122
[PIPLOY]
ค่อยๆพัฒนา (อย่างโลดโผน)
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... วันนี้ฉันต้องไปดูไร่ทานตะวันของคุณย่าแล้ว เนื่องจากงานยุ่งๆจึงเลทมาหลายวัน คนที่มารับฉันที่บ้านคือเจ้าเก่าเจ้าเดิม
ไดอา
แต่รอบนี้ฉันลงมารอเขา และยิ้มแฉ่งให้ที่หน้าประตู
"ทำไมมาเร็วจัง"
"รู้ว่าเธอรอ" เขาเดินมาหาแล้วหยิบกระเป๋าฉันไปไว้ในรถ ก่อนจะหันไปไหว้คุณแม่ที่พึ่งเดินยิ้มออกมาส่ง
"สวัสดีครับคุณป้า"
"สวัสดีจ้ะไดอา ฝากพิพลอยเหมือนเดิมนะ อย่าทะเลาะกันล่ะ" เขามองหน้าฉันแวบหนึ่งแล้วหันไปตอบ
"ครับ ผมจะพยายาม"
"เดินทางปลอดภัย เราก็อย่าหาเรื่องเขานะพิพลอย"
"คุณแม่ขาหนูโตแล้วนะคะ ไปนะ... เดี๋ยวถ่ายรูปให้ดู"
"จ้า"
ฉันหอมแก้มคุณแม่ฟอดแล้วโบกมือบ้ายบายท่าน จากนั้นก็ลงบันไดไปขึ้นรถลัมโบร์กินีคันใหม่ของไดอา เขาซื้อรถใหม่อีกแล้วค่ะ เรียนจบแล้วด้วย ที่ผ่านมาต่อให้เป็นพี่โดมหรือไดอาฉันก็เป็นชะนีผู้เป็นอมตะ กินเด็กมาตลอดเลย
ไดอาขับ
