131
[PIPLOY]
เรื่องพิเศษ
"อย่าพึ่งขยับนะลูก" ทันทีที่รู้สึกตัวตื่นฉันก็ได้ยินเสียงคุณแม่ จึงนอนนิ่งๆอย่างที่ท่านสั่ง และเปิดตามองรอบๆแทน
ที่นี่โรงพยาบาล... ข้างเตียงมีคุณพ่อ พี่พิชญ์ และคุณแม่อยู่กันครบ
"คุณแม่คะ หนูเป็นอะไร?" คุณแม่หันไปมองคุณพ่อ ซึ่งตอนนี้มองหน้าฉันนิ่งมาก ฉันเป็นเนื้องอก มะเร็งหรืออะไร? ทำไมทุกคนดูลำบากใจจะบอกฉัน
"คุณพ่อ..."
"ลูกตกเลือด"
ฉันเบิกตาโต จนพี่พิชญ์พูดต่อ
"พิพลอยท้องสิบสี่สัปดาห์ และตกเลือด แต่ตอนนี้เด็กปลอดภัยแล้ว ที่ผ่านมารู้ไหมว่าตัวเองท้องอยู่"
ฉันส่ายหน้า ก่อนจะยกมือลูบท้องตัวเองและมองหน้าทุกคนอึ้งๆ ฉันไม่เสียใจเลย ฉันดีใจมาก เมื่อวันก่อนฉันตั้งใจจะมีลูก แต่วันนี้พอรู้ว่ามีลูกอยู่แล้ว และอยู่ด้วยกันตลอดสามเดือนมันพิเศษมากจริงๆ
ที่เกือบเสียลูกไป ฉันผิดเองที่ไม่เอะใจ... เพราะที่ผ่านมาฉันกับไดอาป้องกันทุกครั้ง
จนคุณพ่อถอนหายใจออกมาเสียงดัง ร
