“คบกับพี่นะคะ”
ประโยคนั้นดังสะท้อนในหูของขนมผิงหลายครั้ง เธอมั่นใจว่าฟังไม่ผิดแน่นอน
“ผิงไม่ต้องรีบตอบก็ได้ คือพี่..”
“คบค่ะ!” เดย์ยังอธิบายไม่ทันจบขนมผิงก็โพล่งขึ้นฉับพลัน
“ผิงไม่คิดหน่อยเหรอคะ”
“คิดทำไมล่ะคะ ผิงรอคำนี้ของพี่เดย์มานานแล้วนะ เมื่อวันก่อนยังโดนพี่พนาแซวอยู่เลย” เธอพูดพลางหัวเราะ
สำหรับขนมผิงเธอมั่นใจแล้วว่าชอบเดย์และเธอก็ชอบเขามากขึ้นทุกวัน เธอรอเพียงคำเอ่ยขอเป็นแฟนจากเขามาตั้งแต่วันที่เธอสารภาพชอบเขาแล้ว แม้วันนั้นเธอจะบอกอีกฝ่ายว่าไม่ต้องรีบค่อยๆ ศึกษาดูใจกันไปก่อน แต่ทว่าเป็นเธอเองที่รอคอยคำว่าแฟนจากอีกคนทุกวัน
“งั้นแปลว่าเราเป็นแฟนกันละนะ”
“ค่ะ”
“งั้นต่อไปถ้าใครกล้ามายุ่งกับแฟนพี่ พี่ไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
“พี่เดย์ขี้หึงเหรอคะ”
“ไม่เชิงหรอก พี่แค่ชอบกางอาณาเขต” คำพูดของเดย์ทำให้ขนมผิงเอียงคอมองเขาด้วยแววตาสงสัย
“อยากรู้ไหมว่าพี่ชอบกางอาณาเขตยังไง”
“ย
