สามวันต่อมา...
“เขี่ยเค้กเล่นจนมันเละหมดแล้วนะผิง” ขนมผิงนั่งเหม่อจนรู้ตัวอีกทีเค้กตรงหน้าเธอก็เละไม่เป็นก้อนเสียแล้ว
ลูกตาลนั่งมองหน้าเพื่อนก็ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น เพราะตั้งแต่ขนมผิงชวนเธอออกมาสาวน้อยคนนี้ก็เอาแต่เหม่อแล้วเหม่ออีก ถามอะไรก็ไม่ตอบ โทรศัพท์มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นก็ไม่ยอมสนใจ
ณ ตอนนี้ทั้งนะโมและอังเปาเองก็ต่างจับจ้องมองขนมผิงแล้วหันหน้ามองกัน ปฏิกิริยาของขนมผิงตอนนี้แปลกไปจริงๆ
“ผีเข้าหรือไงยัยหนู ไม่เห็นจะตักเค้กที่ชอบกินสักคำเลย” อังเปาว่าพลางดึงแก้มตุ่ยของขนมผิงจนเธอร้องอวดครวญ
“เจ็บนะอังเปา”
“เจ็บเป็นด้วยเหรอนึกว่าด้านชาไปละ สรุปเป็นอะไรหื้ม แกเรียกพวกฉันออกมาแต่ก็ไม่ยอมพูดเอาแต่เหม่อลอย”
สิ้นเสียงของอังเปาขนมผิงก็ถอนหายใจ
“ฉันกำลังคิดว่าจะถอนหมั้น”
“ถอนหมั้น?” ทุกคนต่างเอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วยน้ำเสียงตกใจ
“ทำไมจู่ๆ จะถอนหมั้นล่ะ” นะโมเปิดประเด็น ซึ่งคนอื่นๆ ก็หั
