“หนูจ๋า… ปู่มีอารมณ์แล้วสิ”
ในความสลัวของแสงไฟสีแดงร้อนแรงภายในห้อง สายตาของพิมพิลาแลสบกันไปมากับปู่รามและรอนน์ ในระหว่างสนทนาและดื่มกันไปพลาง เพื่อสร้างความสนิทสนมคุ้นเคยต่อกัน อารณ์ทางเพศกำลังก่อตัวขึ้นมาช้าๆ
“ปู่รามพ์… พ่อรอนน์… พี่แดนน์… พี่ตินน์ด้วย ดื่มกันอีกแก้วนะคะ”
พิมพิลายกแก้วเชื้อเชิญทุกคน ดูท่าทางก็รู้ว่าหล่อนกำลังย้อมใจตัวเอง มอมเมาอารมณ์ก่อนจะเจอศึกหนักที่รออยู่ข้างหน้า
“หนูพิมพ์จ๋า… ปู่ไม่ไหวแล้ว”
ปู่รามพ์วางมือข้างหนึ่งลงบนต้นขาของพิมพิลา ทำเอาหล่อนสะดุ้ง หากก็ไม่ได้ขัดขืนมือซุกซนของเขาที่ลูบล้วงเข้ามาใต้ชายกระโปรง สัมผัสต้นขาตึงเต็ม ไล้ลูบผิวนุ่ม เฉียดไปเฉียดมากับเนินเนื้ออุ่นจัด โหนกนูนเป็นกลีบอยู่ภายใต้แพนตี้ลายลูกไม้ตัวน้อย
“อุ๊ย... ”
พิมพิลาสะดุ้ง ปู่รามพ์จู่โจมเร็วชนิดที่ว่าหล่อนตั้งตัวไม่ทัน
“หนูพิมจ๋า… ปู่ขอเบิร์นนะครับ”
ปู่รามพ์ย้า
