หลังจากที่ได้รู้ความจริงวันนั้นว่าแท้จริงแล้วผู้ชายที่หญิงสาวควงแขนด้วยเป็นใคร หมาบ้าอย่างคาเรนถึงขั้นอยู่ไม่เป็นสุขจิตใจว้าวุ่นคิดหาแต่วิธีง้อขอคืนดีหญิงสาว
เขาอยากทึ้งหัวตัวเองแรง ๆ ที่ไม่ยอมสืบสาวราวเรื่องให้ดีก่อนว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ความหึง ความโกรธมันขึ้นหน้าจนทำให้เขาวู่วามทำอะไรไม่คิดลงไป รู้ตัวอีกทีทุกอย่างมันบานปลายจนยากหาทางแก้ไขไปแล้ว
บอกตามตรงว่าตอนนี้เขามืดแปดด้านมองไปทางไหนก็เจอแต่ทางตัน ไม่รู้ว่าจะหาวิธีไหนไปง้อหญิงสาวดี จะปรึกษาเพื่อนสักทีพวกเวรนั่นก็มีแต่ซ้ำเติมจนเขาไม่กล้าปริปากพูดกับพวกมันอีก
คาเรนนั่งกลุ้มยกมือกุมขมับอย่างคนคิดไม่ตก เขาทึ้งศีรษะตัวเองแรง ๆ พลางก่นด่าตัวเองให้สมกับความโง่เขลา ด่าเธอไว้ซะเยอะด้วยสิเขาจะแบกหน้าไปหาเธอยังไงไหว
“มึงนะมึงไอ้คาเรน ทำไรไม่คิดเลยแม่ง” เขาสบถด่าตัวเองไม่หยุดแต่จะมานั่งด่าตัวเองแล้วปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์ไปวัน ๆ ไม่ได
