“นายช่วยไปเดินไกล ๆ ฉันหน่อยได้ไหม จะมาเดินใกล้ฉันทำไมเห็นไหมว่าผู้ชายของฉันหนีหายไปหมดแล้ว” พริกจินดาหันมาทำหน้าเหวี่ยงคาเรนที่เดินอยู่ข้างกายด้วยความไม่พอใจเมื่อชายหนุ่มเดินติดตัวเธอไม่ห่างกาย ตามติดตัวเธอยิ่งกว่าเงาและถ้าเขาสิงเธอได้เขาคงสิงเธอไปนานแล้ว
ชายหนุ่มทำหูทวนลมไม่สนใจคำพูดของหญิงสาวพลางยื่นแขนโอบไหล่บางอย่างถือวิสาสะ คาเรนหันไปแยกเขี้ยวใส่ผู้ชายที่จ้องมองพริกจินดาของเขาเขม็งด้วยความไม่พอใจ
”โอ้ย คาเรนฉันเริ่มจะรำคาญนายแล้วนะ“
”ก็ฉันหวง“
”หวงในฐานะอะไรไม่ทราบ“
”ฐานะผัว“
”ประสาท“ หญิงสาวตวาดด่าเสียงดังกลบเกลื่อนความเขินอายเร่งฝีเท้าเดินหนีเข้าที่พักด้วยความว่องไว
ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่อจนคนที่มองอยู่อย่างคาเรนอดระบายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเธอไม่ได้ ชายหนุ่มยื่นมือหยิกแก้มหญิงสาวอย่างแรงด้วยความมันเขี้ยว
พริกจินดาร้องโอ้ยออกมาด้วยความเจ็บฟาดมือลงแขนแกร่งของคาเรนอย่าง
