EP5-เจอกัน
957 คำ
พริก: ตกลงค่ะ
เธอตอบตกลงเขาด้วยความเร็วแรงอย่างไม่ต้องใช้ความคิดและไม่จำเป็นต้องคิดให้มากความเพราะงั้นตอนนี้เธอถึงได้มานั่งรอเขาอยู่ที่ห้องอาหารของโรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่ง พริกจินดาวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างพิจารณา
วันนี้เธอแต่งตัวมาในชุดเดรสปาดไหล่สีขาวโชว์ลาดไหล่ เกล้าผมขึ้นโชว์ลำคอระหงและไหปลาร้าที่นูนชัด เนื้อตัวขาวผ่องไปทุกอณูดูดีจนเหล่าผู้ชายแถวนี้ต่างพากันจ้องมองมาทางเธอไม่วางตา
เช่นเดียวกับใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามา คาเรนแอบชะงักเล็กน้อยมองหญิงสาวที่เขานัดมาเจออย่างนิ่งงัน มองคนที่นั่งหันหลังอยู่ด้วยความรู้สึกหลายหลาก สีผิวของเธอกระแทกตาเขาแต่ไกล คนอะไรจะขาวได้ขนาดนั้นวะ
เธอกินไฮเตอร์เข้าไปรึเปล่า
“สวัสดีครับ” เขาเดินมาหยุดตรงโต๊ะที่เธอนั่งแล้วเอ่ยทักทายออกไป
ต่างคนต่างนิ่งงันไปหลังจากที่ได้เห็นหน้าของกันและกัน
อือ ดูดีกว่าให้รูปเยอะเลย นั่นคือความคิดของเขาและเธอ
“คาเรนครับ”
“พริกค่ะ” หญิงสาวระบายยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มตรงหน้า แม้ว่าเขาจะทักทายเธออย่างเป็นกันเองแต่พริกจินดาก็สัมผัสได้ถึงความเย็นชาของเขา
“ขอโทษที่ผมมาช้านะครับ พอดีติดธุระนิดหน่อย”
“พริกรอได้ค่ะ” ถ้าจะหล่อดูดีขนาดนี้ให้เธอรอสิบชาติเธอก็รอไหว
“คุณอยากทานอะไรสั่งได้ตามสบายเลยนะครับ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง”
“หารกันก็ได้ค่ะ พริกไม่เอาเปรียบคุณหรอก” ฐานะทางบ้านของเธอก็ใช่ว่าจะไม่มีกินเสียเมื่อไหร่ ให้เธอเลี้ยงเขาทั้งชีวิตเธอก็เลี้ยงไหวว่าแต่เขาจะยอมให้เธอเลี้ยงไหมนะ
“ผมเป็นเจ้าของที่นี่เองครับ” ว้าว รวยมากซะด้วย
“คุณเรนอายุเท่าไหร่แล้วคะ”
“ยี่สิบเก้าครับ” อ่า อายุเท่าแฟนเก่าเฮงซวยของเธอเลย แต่คาเรนดูมีอนาคตมากกว่าเป็นไหน ๆ
“คุณพริกล่ะ”
“ยี่สิบหกค่ะ”
“คุณเพิ่งเลิกกับแฟน”
“ทำนองนั้นแหละค่ะ ช่วงนี้เลยเหงาเป็นพิเศษ”
“ต้องการเพื่อนคลายเหงา” เลิกคิ้วถาม
“คุณจะเป็นให้ไหมล่ะคะ” เขาส่งสายตาแพรวพราวมาเธอก็ส่งกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
“หึ” คาเรนไม่ตอบ เขาเหยียดยิ้มมองหญิงสาวตรงหน้าแววตาดุดันราวกับสัตว์ร้ายที่เจอเหยื่ออันโอชะ
หากเขามองเธอเป็นเหยื่อ แน่นอนว่าเธอก็มองเขาเป็นเหยื่อไม่ต่างกัน
คนอะไรหล่อมากหล่อยันลูกกระเดือกยามที่เขายกแก้วไวน์จรดริมปากลิ้มรสชาติไวน์ลงคอ พริกจินดามองภาพตรงหน้าตาค้าง แค่ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบคนเราจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้เลยเหรอ ในตอนที่ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงมันกร้าวใจมาก เธอแทบสิ้นชีพแพ้ความหล่อของเขาเข้าเต็มเป้า
แววตาของเขาประดุจดั่งเสือร้ายที่พร้อมกระโจนใส่เหยื่อได้ทุกเมื่อ ซึ่งอีพริกชอบมากแบบนั้นแหละถึงใจสุด ๆ ไม่เสียแรงที่ยอมสมัครแอปหาคู่แบบvip เธอถึงได้ชายคนนี้มาครอบครอง
“เมาเหรอครับ”
“คะ” หญิงสาวทำหน้างงไม่เข้าใจคำพูดของเขา
“ก็คุณหน้าแดงผมคิดว่าคุณจะเมาซะอีก”
ใช่ค่ะฉันเมา แต่ไม่ได้เมาเหล้า เมาความหล่อของคุณต่างหาก
“นิดหน่อยค่ะปกติไม่ค่อยดื่มไวน์สักเท่านั้น ปกติดื่มแต่นมน่ะค่ะ” ซะเมื่อไหร่กันเช็กอินร้านเหล้าฉ่ำทุกวันบอกกินนมทุกคืน ตอแหลมากอีพริก
“เหรอครับ“ ถามแบบไม่เชื่อแถมหรี่ตามองราวกับเธอเป็นตัวประหลาดซะอีก
เธอมันของแรร์นะ หายากมากอุตส่าห์ถ่อมาส่งให้ถึงที่ขนาดนี้ไม่รับไว้พิจารณาหน่อยหรือไง
พริกจินดารู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดเหตุการณ์อะไรระหว่างเธอกับเขาเพราะก่อนที่จะคุยกันเราได้พูดคุยกันถึงเรื่องบางอย่าง ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่ได้ซีเรียส นี่มันพศ.ไหนแล้ว ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปมากแล้วความคิดและการใช้ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปด้วย เธอไม่ได้หัวโบราณไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่นอนกับใครไปทั่ว เธอเพิ่งมีแฟนคนแรกคือปฐวี เขาเป็นคนแรกในทุก ๆ อย่าง ซึ่งพริกจินดาก็ไม่ได้เสียดายอะไรที่เขาไม่ใช่คนสุดท้ายของเธอ
บนโลกใบนี้ยังมีสิ่งต่าง ๆ ให้เธอเรียนรู้อีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ การงาน ความคิด การใช้ชีวิต ผู้คนใหม่ ๆ เธอไม่จมปรักกับผู้ชายที่ไม่เห็นค่าเธอหรอก ลองข้ามขีดจำกัดเดิม ๆ ออกมาเจอสิ่งใหม่ ๆ บ้างจะเป็นไรไป ตราบใดที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนก็ไม่มีอะไรเสียหายเธอถึงได้ตอบตกลงมาเจอผู้ชายคนนี้อย่างง่ายดายยังไงล่ะ
“ผมว่าคุณเมานะ” เขายิ้ม ซึ่งเป็นยิ้มที่มีเสน่ห์มาก พริกจินดารู้สึกราวกับโดนมนต์สะกดรู้ตัวอีกหน้าเธอและเขาก็ใกล้กันแค่เอื้อม
“เอ่อ” เธอเลิ่กลั่กกำลังจะขยับหน้าออกแต่เขากลับใช้มือล็อกคอเธอไว้
“เรื่องนั้นที่เราคุยกันไว้”
“ก็ตามนั้น”
มีที่ไหนคุยกันสามสิบนาทีแล้วนัดเยเย่กัน อ๋อ……มีที่นี่แหละค่ะ!
- ผู้เขียน
