กรุงเทพมหานคร
หลายเดือนที่ผ่านมาใช่ว่าคณาภัทรจะมีความสุขมากกับชีวิตซะที่ไหน จนถึงทุกวันนี้เขาก็ยังหาความสุขไม่เจอเลยสักวัน เรื่องราวกับญาดาแม้จะเคลียร์และแก้ปัญหากันได้ แต่เหมือนจะยังไม่จบเพราะเขายังคงต้องรับผิดชอบเด็กคนนั้นที่ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาว่าเด็กเป็นลูกของเขาจริง ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวไม่เคยเกิดขึ้นเลยตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเลวร้ายมา เขายังคงยืนยันที่จะรับผิดชอบแค่ลูกไม่เอาญาดาอีกแล้ว อีกอย่างที่ยอมรับเด็กคนนี้เพียงเพราะรู้สึกผิดบาปที่จะต้องทำร้ายเด็กอีกคนไม่ให้ได้ลืมตามาดูโลกใบนี้ แค่สูญเสียลูกที่เกิดกับลันล์ลลิตไปมันก็ทำให้ใจเขาแตกสลายมาได้นานจนถึงทุกวันนี้
"เฮ้..เมายังวะไอ้ภัทร" เมธาวินเพื่อนสนิทที่นานทีปีละสองสามครั้งจะมีโอกาสได้พบเจอกันถามไถ่ขึ้น พร้อมกับสั่งเครื่องดื่มจากบาร์ทันเดอร์ที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นทันที
"ไม่ได้ดื่มเยอะขนาดนั้นไม่เมาหรอก มาสักทีนะ กว่าจะโผล่หัวมาได้ไอ้เมธ
