ประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง ลีโอเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับหนูน้อยมิลินที่อยากมาหาผู้เป็นแม่ ใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังยิ้มแย้มมาแต่ไกลกลับรีบหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นหน้าใครอีกคนที่อยู่ในห้องกับผู้เป็นมารดาของตัวเอง
ติณณภพหันกลับไปมองหน้าของคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ หัวใจของเขากระตุกวูบไหวขึ้นอีกครั้ง ลูกสาวที่แสนน่ารัก ใบหน้าที่ถอดแบบเขามาหมดทุกอย่าง ทำไมเขาเพิ่งมารู้ว่าตัวเองได้เป็นพ่อที่มีลูกสาวโตมากขนาดนี้แล้ว
แต่คนตรงหน้ากลับมองเขาเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่อยากรู้จักกันแล้วในเวลานี้
ลันล์ลลิตสังเกตอากัปกิริยาของติณณภพเขาดูจะรู้สึกผิดกับลูกสาวของเธอมากเหลือเกิน แต่มันก็สมควรที่เขาจะได้รับกับความรู้สึกนี้ เพราะครั้งหนึ่งเธอก็เคยรู้สึกเป็นคนโง่ที่โดนเขาหลอกมานานแสนนานเช่นกัน
"ทำอะไรกันอยู่ แล้วทำไมติณณภพต้องนั่งอยู่กับพื้นแบบนั้นด้วยฮะ?" ลีโอถามขึ้น ก่อนจะจับจูงมือหลานสาวให้เดินไปนั่งท
