เขาถามไถ่คุณหมออีกครั้ง เขย่าแขนอีกฝ่ายด้วยความยินดี
“ใช่ครับ หมอจัดยาบำรุงให้แล้วนะครับ ภรรยาของคุณก็ฟื้นแล้วด้วยครับ เธอกำลังรอคุณอยู่” หมอบอกยิ้มๆ ก่อนจะอธิบายวิธีการดูแลคนท้องและคู่มือให้กลับไปอ่านที่บ้าน
“ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ” เขมชาติแทบถลาเข้าไปที่เตียงของภรรยาเมื่อคุยกับหมอเสร็จสิ้น ปิ่นปัทมามองเขาอยู่ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข
“คุณเขมคะ” เธออยากจะบอกข่าวดีกับเขา แต่เขายกมือขึ้นเหมือนห้ามเอาไว้
“ฉันรู้แล้ว ต่อจากนี้ไปฉันจะดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุด” เขาดึงเธอมากอดแนบอก รู้สึกมีความสุขเหลือเกิน
“ขอบคุณนะคะที่คุณไม่รังเกียจลูกของเรา”
“พูดแบบนั้นได้ยังไง ฉันจะรังเกียจลูกของเราได้ยังไง”
“ปัทเป็นแค่...”
“เลิกพูดแบบนี้สักที ถ้าดูถูกตัวเองอีก จะทำโทษให้หนักเลย รู้ไหมทำยังไง” เขาทาบหน้าผากกับหน้าผากของเธอ มองสบตาอย่างเจ้าเล่ห์
“ไม่อยากรู้ค่ะ”
“ว้า… ทำไมถึงไม่อยากรู้ล่ะ กำลังจะบอกอยู่นะ”
