“ป้าเลี้ยงเขมมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นคนจิตใจดี ไม่ใช่คนร้ายกาจหรือเลวร้ายอะไร อะไรที่เคยผ่านไปแล้วก็ขอให้ผ่านไปนะลูก ให้อภัยพี่เขาได้ไหม”
“ค่ะคุณป้า” ปิ่นปัทมากราบท่าน
“เขมเองก็เหมือนกัน รักและดูแลน้องให้ดีนะลูก เราเป็นผู้ชาย เป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องดูแลภรรยากับลูกให้ดี”
“ครับคุณป้า” เขมชาติกราบคนเป็นป้า และกอดท่านอีก
“น้าฝากน้องด้วยนะคุณเขม และต้องขอโทษกับเรื่องราววุ่นวายที่เกิดขึ้น”
“ไม่เป็นครับคุณน้า ผมรับปากว่าจะดูแลปิ่นปัทมาให้ดี”
“น้าขอโทษนะปัท ขอโทษกับทุกเรื่อง น้ารักหนูนะลูก ขอให้หนูมีความสุขมากๆ หมั่นแวะไปเยี่ยมน้าบ้างนะ บางทีได้เห็นลูกๆ หลานๆ แล้วรู้สึกมีความสุขเหลือเกิน”
“ค่ะน้ารัต หนูจะพาเด็กๆ ไปเยี่ยมน้านะคะ”
“ความดีของหนูจะทำให้หนูเจริญก้าวหน้า ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ และหนูจะเจอแต่คนที่คอยช่วยเหลือ น้าเชื่อแบบนั้นจ้ะ” รัตนากอดลูกเลี้ยงแนบอก
“มีความสุขมากๆ นะเขม”
“ขอบ
