เขาตีเนียนโอบกอดร่างบางเอาไว้อย่างมีความสุข ไม่สนใจร่างที่กำลังดิ้นรนเอาเป็นเอาตาย
“ถ้าเหนื่อยก็นอนหลับซะนะ” เขาเป่ากระหม่อมน้อยของเมียรัก ก่อนจะซบหน้าที่อกอวบๆ พาดขากับร่างของเธอก่ายกอดอย่างมีความสุข
“พี่นนท์ปล่อยนะ คนบ้า คนเฮงซวย”
“จุ๊ๆๆ ไม่เอา ด่าผัวตัวเองมากๆ เดี๋ยวจะพาขึ้นสวรรค์อีกยก เหรอว่าอยากขึ้นสวรรค์อีก เลยโวยวายไม่ให้พี่นอน งั้นแบบนี้นะ ให้พี่พักก่อนเดี๋ยวจะลุกขึ้นทำการบ้านทั้งคืนเลย”
ปลายรุ้งอยากจะกรีดร้องและตะกุยใบหน้าหล่อๆ ของคนที่ซบอยู่ที่อกอวบๆ ของเธอนัก แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ แล้วเธอก็สงบลงไปเอง
คนที่เผลอหลับไปไม่รู้ตัวสักนิดว่ากำลังถูกมองอย่างเสน่หา เพราะความเพลียและแรงดิ้นทำให้เธอหลับลึกในที่สุด ชานนท์ค่อยๆ แกะผ้าที่มัดมือเธอเอาไว้ ก่อนจะมองเมียตัวเองเต็มๆ ตา
เขาเริ่มซุกไซ้ซอกคอนวลเนียนอย่างเสน่หา คนที่หลับไปแล้วครางอืออารู้สึกถึงความอึดอัดเพรา
