แต่ไม่ได้เล่นหูเล่นตากับเพื่อนของเขาอย่างที่เขาคิดระแวง แต่สงเสงี่ยมเจียมตัวตามบุคลิกของเธอ
หลังมื้ออาหารชานนท์ยังมานั่งคุยกับเจ้าของบ้านในเรื่องบางอย่างที่ยังไม่แน่ใจ แม้จะอยากช่วยเพื่อน แต่ปลายรุ้งนั้นดูท่าจะแสบน่าดู
“แกกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวหรือไงวะ” เขมชาติมองหน้าเพื่อน ที่กำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เรียกว่าหน้ายุ่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไม่ใช่นะโว้ย แค่สยองเล็กน้อยเท่านั้น” ชานนท์พูดเสียงสูง
“สยองก็แปลว่ากลัว” เขมชาติดักคอเพื่อน
“ยายเด็กนั่นท่าทางจะแสบน่าดู อีกอย่างดูหวงพี่สาวเอามากๆ ด้วย”
“หวงก็ทำอะไรไม่ได้ รัตนาส่งลูกเลี้ยงมาใช้หนี้ เด็กนั่นยังทำอะไรไม่ได้เลย แกจะกลัวอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆ วะ” เขมชาติยักไหล่ สีหน้าของเขาดูขรึมลง
“แกเป็นอะไรรึเปล่าเขม”
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร” เขมชาติปฏิเสธ จริงๆ เขาคิดว่าถ้ารัตนาไม่ได้ส่งปิ่นปัทมามาใช้หนี้โดยการมาเป็นเมียเขา แต่ส่งไปเป็นเม
