ผู้คุมสาวฉาวโลกีย์

ผู้คุมสาวฉาวโลกีย์ ตอน งานใหม่โคตรดี คุกแห่งนี้ตั้งอยู่บนเกาะลับท่ามกลางทะเลที่ลึกและเวิ้งว้าง มีเพียงผู้คุมและระบบกลไกคอมพิวเตอร์แบบอัตโนมัติที่คอยควบคุมนักโทษคดีร้ายแรงที่โดนส่งมายังเกาะ นักโทษถูกแบ่งขังอยู่สิบแดน แดนละหนึ่งร้อยคน แต่ละแดนก็แยกตามคดีที่ทำผิด เช่นแดนนักค้ายา แดนคดีฆ่าอุกฉกรรจ์ และแดนค้าอาวุธสงครามเป็นต้น ก่อนหน้านี้มีผู้คุมอยู่ราวๆหนึ่งร้อยคนต่อนักโทษพันคน ทว่ากลับเกิดโรคติดต่อร้ายแรงจนเหลือผู้คุมเพียงสิบคนที่ต้องแยกกันไปดูคนละแดน การควบคุมนักโทษร้ายแรงแบบร้อยต่อหนึ่งนับว่าอันตรายมากๆสำหรับผู้คุม แต่ก็ยังดีที่มีระบบคอมพิวเตอร์และกลไกไฟฟ้าคอยช่วยเหลือ ฟ้าว! ๆ ๆ เสียงใบพัดหมุนของเฮลิคอบเตอร์ดังอยู่เหนือเกาะกลางทะเล 05.00น. "ฮือ ไม่อยากมาที่นี่เลย นี่เราซวยถึงเพียงนี้แล้วซินะ" สาวสวยในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินบ่นขณะก้าวลงจาก ฮ. ชุดผู้คุมแบบกระโปรงแหวกข้างสั้นเหนือเข่าทำให้มิสเอดูเซ็กซี่มาก เรียวขาที่ขาวยาวเต็มอิ่มก้าวสลับกันอย่างน่ามอง ท่อนบนมีเสื้อเชิ๊ตแขนยาวแบบตำรวจหญิงเกาหลีทว่าเป็นสีน้ำเข้มเงินทั้งหมด หน้าอกเธอนูนแน่นเต่งตึงจนกระดุมปริ เสื้อตึงจนแทบฉีกทั้งๆที่หน้าท้องนั้นแบนราบเรียบ ตูดที่งอนใหญ่กลมกลึงดุนชายกระโปรงด้านหลังให้เลิ่กขึ้นจนเห็นลำขาอ่อนที่เนียนใหญ่และเนินตูดที่โค้งนูนเนียนชวนสยิวใจ รูปร่างแบบนี้บ่งบอกได้เลยว่าผ่านการฟิตเนสเทรนนิ่งมาอย่างหนัก ไม่ใช่หญิงคนไหนจะตูดกลมสะโพกผายได้เพียงนี้ด้วยการอยู่เฉยๆ ตุ๊บ! ๆ ๆ สาววัยยี่สิบปลายวิ่งเข้าไปยังหอคอยเรือนจำขณะที่ฮ.ลำใหญ่บินขึ้นลับฟ้าไป สาวสวยหุ่นอวบวิ่งขึ้นมายังห้องผอ.ผู้บัญชาการเรือนจำ เขายืนกอดอกและส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ผ่านทะลุแว่นตาที่หนาเตอะให้เธอ "มาแล้วเหรอ ยินดีเหลือเกินที่คุณมาได้ ผมพยายามขอผู้คุมชายแล้วแต่หาไม่ได้จริงๆ ยังไงก็ต้องขอบคุณเธอจริงๆที่เสียสละมาจนได้" ผอ.เอ่ย ชิ! "ฉันไม่ได้อยากมาหรอก คะแนนประเมิณการทำงานของฉันมันน้อยสุดยังไงล่ะ" มิสเอคิดในใจ "แฮร่! ๆ ยินดีค่ะ" เธอทำได้เพียงยิ้มแห้งแล้วโค้งคำนับผอ. "งั้นก็เริ่มงานกันได้เลยสินะ ที่นี่ก็เหมือนที่อื่น ตื่นหกโมง ทานอาหารแปดโมง รีบไปเตรียมตัวเสียสิ เดี๋ยวเช้าแล้วอะไรมันจะวุ่นวายกันเสียก่อน" ผอ.เอ่ย "ได้ค่ะ" เสียงดังฟังชัด "ว่าแต่หนู เอ้ยดิฉันได้คุมแดนไหนคะ" มิสเอตะเบะมือจรดคิ้วโพล่งปากถาม "แดนนักโทษข่มขืนไง ไม่ได้อ่านหมายรายงานมารึ" เสียงดุ "ขา คะ ค่ะ" สาวสวยปากสั่น เสียงหัวใจเต้นตูมๆเต็มสองหู "ไป ๆ ไปได้แล้วก่อนนักโทษจะตื่น เดี๋ยวก็โวยวายประท้วงกันอีกถ้าได้ทานอาหารช้า" ผอ.บ่นกลบเกลื่อนอะไรบางอย่าง ตุ๊บ! ๆ ๆ สาวน้อยกลับหลังหันแล้วเดินคอตกอย่างหมดอาลัยในชีวิต "คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องเจออะไรแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนเก่าถึงฆ่าตัวตาย" เธอบ่นขณะกอดเป้สัมภาระเดินไปยังแดนคุมขังที่10 แดนนักโทษข่มขืน!